. پنج شنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

کد خبر: 13189 تاریخ انتشار : پنجشنبه 24 تیر 1395 | 02:55 ق.ظ

شبکه های اجتماعی و فضای مجازی, معایب و محاسن / به قلم خدامراد میرآبادی مدرس دانشگاه

به گزارش سایت کنارصندل, خدامراد میرآبادی مدرس دانشگاههای جنوب کرمان نوشت: آدمی بالفطره دوست دارد تا از ماوقع آنچه پیرامونش می گذرد با خبر شود. این فرضیه زمانی شدت پیدا می کند که می بینیم انسانها در بین سنگ نوشته ها و ابنیه های تاریخی و سطوری از تاریخ به دنبال آن می گردد تا […]

به گزارش سایت کنارصندل, خدامراد میرآبادی مدرس دانشگاههای جنوب کرمان نوشت: آدمی بالفطره دوست دارد تا از ماوقع آنچه پیرامونش می گذرد با خبر شود. این فرضیه زمانی شدت پیدا می کند که می بینیم انسانها در بین سنگ نوشته ها و ابنیه های تاریخی و سطوری از تاریخ به دنبال آن می گردد تا بدانند بشر از گذشته تا به حال با چه مشکلاتی دسته و پنجه نرم کرده و چگونه بر آنها فائق آمده و یا مغلوب گشته است؟

فی المثل یکی از اساسی ترین سئوالاتی که ذهن اهل تفکر و فن را در سالهای حفاری و اکتشاف تپه های باستانی کنار صندل در سالهای اخیر به سرپرستی پرفسور مجید زاده و خانم چوبک به خود معطوف داشت این بود که؛ دلیل نقوش مار و عقرب و اژدها بر روی اکثر اشیای مکشوفه چه بوده است؟

این سئوال سالها بی پاسخ مانده بود که در یکی از روزها یکی از باستان شناسان در همایش سراسری دبیران تاریخ که در سازمان کشاورزی جیرفت برگزار شد پرده از آن برداشت و چنین وانمود کرد که: آرزوی بشر آن روز غلبه بر مار و عقرب بوده و همین پاسخ _ حتی اگر هم درست نباشد_ ذهن جستجوگر انسان را آرام می کند.

لیکن در این وانفسای کنونی که به مدد شبکه های اجتماعی و فضای مجازی که دنیا را به یک دهکده ی جهانی مبدل کرده است، شاید بتوان گفت که سرعت تبادل اطلاعات و اخبار بدون سانسور به همان اندازه که مفید است ممکن است بعضا همراه با اغراض و اهداف. خاص طراحی شود که صد البته ضرر و زیان آن از سودش بیشتر باشد! چرا که تشخیص اخبار و تصاویر اصلی از فتوشاپی و جعلی کار آسانی نیست.

از طرفی آزادی های موجود در این فضا و شبکه ها هر چند با فیلتر همراه باشد ممکن است انسان را به بیراهه ببرد! و به اغراض نویسنده و ارسال کننده ی عکس و تصاویر نزدیک کند.که در این میان بعضا اخلاق،عاطفه،وجدان و انسانیت تحت الشعاع قرار می گیرد.

نمی دانیم چه سری است که. این روزها برخی تمایل دارند حتی از بدترین صحنه های تصادف و حوادث ناگوار عکس بگیرند و اولین کسانی باشند که صحنه های دلخراش را مخابره می کنند؟
به طوری که به جای کمک به حادثه دیدگان فورا گوشی های خود را آماده می کنند و از زن و دختر مردم که ممکن است در تصادفی عاری از حجاب شده باشند عکس می گیرند و مخابره می کنند!

همین تصاویر شاید هزاران بار در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی بچرخد و هر کسی از ظن خود به توضیح و تفسیر بپردازد که با روح واقعیت منافات داشته باشد.
اصالت و واقعیت دو مقوله ی جدا از هم اند که در این فضا و شبکه ها کمتر به آن پرداخته می شود. گر چه هر تکنولوژی ایی که به خدمت انسان می آید همانند سیل بنیان کنی ابتدا طغیان و سرکشی می کند و بعد که در مسیر خود افتاد آرام می شود ولی ای کاش به همراه هر فناوری جدید فرهنگ استفاده ی صحیح و به جای آن نیز از همان ابتدا نهادینه شود.

چنان که روزی ویدیو و روزی ماهواره و امروز هم همین فضای مجازی و شبکه های اجتماعی سیل آسا و طغیانی جامعه را فرا گرفته است و کمتر کسی پیدا می شود که برای تحقیق و پژوهش و مطالعه دست به دامن کتاب و روزنامه شود!

چه خوب است به جای گرفتار شدن در ورطه ی ابتذال و گمراهی این فضا و شبکه ها
۱_ قبل از کپی و ارسال هر مطلبی ابتدا از صحت و سقم آن اطمینان حاصل کنیم.
۲_ هوشیار باشیم ناخواسته ناشر اتاق فکر معاندین و بیگانگان که به تعبیر مقام معظم رهبری قد نفسه الزکیه شبیه خون فرهنگی راه انداخته اند نباشیم.
۳_ به جای عکس برداری از حادثه دیدگان آستین همت را برای کمک بالا بزنیم
۴_ ارسال هر مطلب به منزله تأیید و امضای شخص ارسال کننده است و صرف اینکه بگوییم کپی بوده، سلب مسئولیت نمی کند.
۵_ ملاک بسیاری از گزینش های آتی همین حضور در فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی است و به گونه ای باید مورد استفاده قرار گیرد که اقراری علیه فرد نباشد.

خدامراد میرآبادی: مدرس دانشگاه

نظرات بینندگان:

  1. منصوری گفت:

    ایول

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

1 × 5 =