به گزارش سایت کنارصندل, مدرس دانشگاههای جنوب کرمان نوشت: آن چه که این روزها فضای طبیعی حاکم بر جنوب استان کرمان را ملتهب کرده، بحث انتقال آب از سر شاخه های هلیل به شمال استان و بستن سد صفا رود و سد جیرفت است که به اعتقاد اغلب کارشناسان و صاحب نظران به مرگ بتدریج کشاورزی و گونه های نادر زیست محیطی تالاب جاز موریان منجر شده و باعث هجوم ریز گردها و آلودگی هوای جنوب استان شده است.

چنان که این دل مشغولی با نوشتن طومار،تشکیل زنجیره ی انسانی و کمپین حمایت از احیای هلیل رود همراه بوده. و بخش اعظمی از نشریات و رسانه ها از زبان مسئولین و کارشناسان به آن پرداخته اند.که در جای خود قابل تحسین است و قطعا صاحب نظران با ساعت ها کار، کارشناسی به نتایجی رسیده اند که منتج به آن شده که پیامد و ماحصل آن به اشکال مختلف نمایان است.

نگارنده با دقت تمام مثل همه ی اهل جنوب کرمان و دوستداران طبیعت ریز و درشت نظریات اهل فن را تا جایی که دسترسی داشته و مقدور بوده رصد کرده. و از این باب که این دل مشغولی خواسته ی به حق ساکنان جنوب است بر خود می بالد که در پرتوی عنایات حضرت حق و گستره ی علم و دانش همگانی تحت لوای حکومت جمهوری اسلامی و زمینه ی نشر و اظهار نظرها فرصتی پدید آمد تا همه ی عزیزان به آن بپردازند.

از حق نگذریم در این مدت نظریات جامع، ریشه ای، کارشناسی، منطقی و علمی بسیار ارزشمندی مطرح شد که قابل تقدیر و قابل دفاع است لیکن در این میان آنچه به عنوان حلقه ی اصلی مفقوده کمتر به آن پرداخته شده است، وضعیت عمومی خشک سالی و کمبود نزولات جوی حاکم بر کل کشور است که در میان برخی از اظهار نظرها ما بیشتر به دنبال مقصر و عامل خشک شدن هلیل و جاز بوده ایم که اگر چنان نمی شد امروز چنین نمی شد!

اما چه کسی دوست ندارد که جریان و حیات زیبای زاینده رود را از زیر سی و سه پل نبیند؟ و یا خروش کارون و بهمن شیر را در جلگه خوزستان و دشت شادگان نبیند که به شکل تحصن گونه ی نماینده ی محترم شادگان در استانداری خوزستان شکل گرفت؟

چه کسی دوست نداردخروش مواج و پر طراوت و سر سبزی هلیل را به همراه زندگی پر رونق گیاهی و جانوری آن ببیند؟ _ نظیر آنچه که در دههای ۴۰ تا ۷۰ دیده است_
چه کسی دوست دارد ببیند زنده جانی در شمال استان از شدت عطش در حال اهتزاز است و یا در جنوب استان کرمان با شدت گرمای بسیار از حداقل حق خدا دادی خود محروم شده است؟

مگر ما سالها در نکوهش بسته شدن آب بر روی اطفال و کاروان ابا عبدالله الحسین مطلب ننوشتیم و مطلب نخوانده ایم؟ پس چه کسانی تعمدی در این کار می توانند داشته باشند؟
قدر مسلم آنکه ضمن احترام به همه ی نظریه پردازان، کارشناسان، و مردم عزیز، باید یاد آور شویم که بختک شوم خشک سالی بر کل کشور ما سایه افکنده و تنها منطقه ی ما درگیر آن نیست! و همان طور که کارشناسان پیش بینی کرده بودند جنگ نفت و غذا تمام شد و جنگ آینده ی فرا روی جوامع، جنگ آب است!

پس باید ترتیبی اتخاذ شود که؛
۱_ مصرف اب بهینه و حتی الامکان صرفه جویی شود.
۲_ بپذیریم که در صورت ریزش نزولات جوی و کفایت بارش ها هیچ سدی مانع از حیات هلیل در بستر خود نخواهد شد.
۳_ حال که بر خلاف قدیم که اب هیچ منطقه ای از حوزه آب ریز آن مناطق خارج نمی شد با بطری های پلاستیکی آب را به آن سوی مرزها می برند، بپذیریم سرانه ی مصرف آب کشور را بیشتر از آنچه که باید مصرف می کردیم، مصرف کرده ایم. بنابراین نقشه ی الگوی مصرف صحیح آب توصیه می شود.
۴_ از هم اینک نسبت به انتقال آب از سواحل عمان و خلیج فارس به نواحی مرکزی و خشک ایران اقدام لازم معمول گردد
۵_ نسبت به جا به جایی کارخانجاتی که در کویر احداث شده و نیاز به آب فراوان دارند اقدام عاجل صورت گیرد
۶_ با سعه صدر همگام با مسئولین، صاحب نظران، دلسوزان به منظور جلوگیری از هر گونه شائبه و بهره برداری سیاسی و غوغا سالاری و هرج و مرج از هر گونه اقدام احساسی بپرهیزیم
۷_ از خداوند بخواهیم تا هر چه نه زودتر خط بطلانی بر خشک سالی طولانی مدت بکشد و ما را از بحران بی آبی نجات دهد.
ان شاءالله

خدامراد میرآبادی: مدرس دانشگاه