به گزارش سایت کنارصندل, در نامه ای به جنوبیهای پایتخت نشین که امیدواریم به گوششان برسد چنین میخوانیم:

بسم الله الرحمن الرحیم
 

سلام بر شما جیرفتی ها و جنوبی های پایتخت نشین.

سلام بر شما مدعیان و سکانداران قدرت, قدرتی که بواسطه ی غیرت جنوبی در وجودتان ریشه دوانیده است.

امیدوارم که به هوای آلوده تهران عادت نکرده و هوای پاک سرزمین مادری تان را فراموش نکرده باشید.
 

هرچند این روزها سرزمین مادری تان دستخوش حوادثی گردیده و به محل برخاستن ریزگردها تبدیل شده و حال و روز خوشی ندارد.
 

یادش بخیر نخلهای استواری که از آنها بالا میرفتید و خرمایی میچیدید و ذهنی میپروراندید, ذهن و اندیشه ای برای خدمت به سرزمین خرما و کشاورزی.
 

و یا درختهای گردویی که هنوز بالای آنها کلبه خاطراتتان برپاست,خاطراتی که میخواستید دنیا را متحول کنید !

اگر جویای احوال ما باشید، ملالی نیست جز ریزگردها و غفلت شما! غفلتی که خواسته یا ناخواسته دامان شما را گرفته است و معلوم نیست تا کی قفل سکوتتان را بشکند.

نمیدانم چرا آن باغهای خرما و گردو و نوجوانی تان را فراموش کرده اید؟
 

شما که در حاشیه هلیل رود رشد یافته و در کناره هلیل درسها آموخته و به خاطر سپردید آیا خبری از حال و روز کنونی آن دارید؟

هلیل رود مظلوم که دیگر آنچنان خروشی هم ندارد این روزها علاوه بر اینکه دچار تحریف جغرافیایی از سوی مسئولی عالی رتبه شده، بی آب و علف روزها را سپری میکند.
 

آبش را که بردند، گیاهان و جانورانش هم نابود شدند و شاید قربانیان بعدی مردمانش باشند.

هلیل شما را، مدیران، حقوقدانان، پزشکان ،تاجران و……موفقی پرورش داد تا روزی یاری دهنده اش باشید.
 

یاری دهنده ی تمدن ۷۰۰۰ ساله اش, تمدنی که هلیل، خود مادر آن بوده است

.

این روزها دل هلیل رود، دل دیار سبزوران بیش از آنکه از ناملایمت، ظلم و تبعیض های دشمنانش شکسته باشد از دست فرزندانش شکسته است.
 

فرزندانی که تاب هوای داغ بستر هلیل را نداشته و دیگر به آن سری نمیزنند.
 

فرزندانی که غبارهای آلوده تهرانی را به ریزگردهای وطنی جازموریان ترجیح داده اند.
 

فرزندانی که جازموریان هلیل رود را فراموش کرده اند و امروز جازموریان هم چشم به راه معجزه ایست..!
 

معجزه ای که شاید در گروی همت فرزندان پایتخت نشینش باشد ولی آنان هنوز خاطرات گذشته شان را به خاطر نیاورده اند.

ای جنوبیهای پایتخت نشین، لوار جنوب که همراه و حیات بخش روزهای سخت نوجوانی و جوانی تان بوده است را دریابید.

لواری که قدیم بواسطه وزیدن از روی هلیل رود پرآب و خروشان، تا این حد هم داغ نبود و اینقدر سوزان نبود که دردی بر درد غفلت فرزندانش بیفزاید.
 

ای جنوبیهای پایتخت نشین, هر چهل روز یکبار از هلیل رود و جازموریان سراغی بگیرد که اگر شنیدید مرده است به مراسم چهلم آن برسید, همین روزها منتظر مرگ کامل هلیل رود باشید اگر همتی نکنید.
 

هلیل رود و جازموریان چشم به راه اتحاد فرزندانشان از پایتخت تا رودبار جنوب است.

فرزندان هلیل اگر اکنون به دادش نرسند چند سال دیگر قطعأ افسوس کوتاهی، غفلت و سرزمین از دست رفته شان را خواهند خورد.
 

اینجا مردمان متحد پنج گنج جنوبی چشم به راه پیوستن شما فرزندان دور افتاده ی هلیل رود برای نجات آن و سرزمین شان هستند.
 

همراه این نامه مقداری ریزگرد جنوبی برایتان ارسال کرده ام
 

شاید بویشان خاطراتتان از این سرزمین مظلوم و محروم را زنده کند.

امضاء : دولاخ