به گزارش کنارصندل ، 27 شهریور ماه که مصادف با وفات شاعر با احساس و شیرین سخن ایران ، استاد سید محمد حسین شهریار می باشد بنام روز شعر و ادب فارسی نامیده شده است .

روز شعر و ادب، روز پاسداشت هنر متعالی است؛ هنری که در دوره های مختلف و در فراز و نشیب های این مرز و بوم، آینه وار در خدمت وجدان های بیدار بوده است. عرصه شعر و ادب، عرصه پرواز سیمرغ وشانی است که در وادی انسانیت بال و پر شکسته اند و آینه دار جلوه های روشن ایمان و معرفت بوده اند…

هزار و اندی سال از عمر شعر ایرانی گذشته است و امروز هنوز قلم ها از مجرای شعر و ادبیات، در خدمت به تصویر کشیدن انسانیت اند؛ چنان که در پیروزی انقلاب و در دوره جنگ تحمیلی و در عرصه مبارزه با بیدادگران، همواره خوش درخشیده است

روز اندیشه

امروز روزبزرگداشت ازتمام ذهن ها و اندیشه هایی است که درخدمت آرمان های بزرگ بشری می باشد

امروز، روز سلام به تمام شاعران و نویسندگانی است که در پویایی ارزش ها قلم فرسایی کرده اند. روز سلام به قلم، روز سلام به واژه ها، روز سلام به اندیشه هاست

امروز، روز سلام به کلماتی است که در معنای واقعیِ کلمه اللّه ، کالبدهای مرده را جان داده اند و مسیح وار، روحی از ایمان و عرفان و عشق را در اندیشه ها و زبان ها دمیده اند

ایران، سرزمین ادب

ایران، سرزمین گنجینه های ارزشمندی از اندیشه های روشن رحمانی است و چه بسیار کیمیاگرانی که از روزگاران دور، کلمات را صیقل داده اند و با جان خویش، مرزهای تاریخ و حماسه و ادب را درنوردیده اند و تا امروز زنده و ماندگار پیش تاخته اند. کیمیاگرانی که از کیمیای کلمه، قلمرو انسانیت را سرشار از روح بلند انسانی کرده اند. کیمیاگرانی که از عرق ریزان روح خویش، پندارهای نیک بشری را نسل به نسل ارمغان فرهنگ امروز نموده اند. امروز، روز گشودن گنجینه های شعر و ادب پارسی است.

میراث ماندگار
ادبیات، میراث گران بهایی است که از دوردست روزگاران تاریخ، دست به دست و سینه به سینه به امروزیان رسیده است. میراثی گران بها که ره آورد ذوق و قریحه مردان و زنان سخت کوش است. شعر و ادب، فریادِ رسای حنجره هایی است که زمانی در عرصه مبارزه و عشق، ره پوی جاده ای پر فراز و نشیب زندگی بوده، و گاه به شکل پیام آور اخلاق و تربیتِ نفس ظهور نموده است. ادبیات، نقطه عطف حرکت های آرمانی است. ادبیات، آهنگ رسیدن تا قله های رفیع سعادت است. روز شعر و ادب، مبارک باد

ایران، مهد نام آوران

هزار و اندی سال است که ایرانی ها شعر گفته اند و با آهنگ موزون کلامشان، بر جهل و بیداد تاخته اند و تا قلمرو انسانیت پیش آمده اند

تاریخ، گواه آن است که این پهناور سبز، همواره مهد فرهنگ و ادب بوده است. هر جا نامی از شور و شعر و عرفان است، هر جا یادی از فرهنگ و حماسه و عشق است، نام ایران هم تابناک می درخشد. هزار و اندی سال است که شعر ایرانی، تجلی گاه نام آورانی است که خویشتن خویش را در آینه اخلاق و ادب به تماشا نشسته اند و گرد غفلت و خاموشی را از چهره روزگاران بیداد و جهل زدوده اند. نام آورانی که پیام آورانِ نیکی و رسولان بیداری اند؛ از رودکی پدر شعر فارسی گرفته، تا کودکی که هنوز مادر فلک نزاده است