قطاری که به مقصد خدا می رفت٬ درخاکی خوشبخت به نام کربلا توقف کرد.

این سماور دوباره به جوش آمده کسانیکه فکر میکردند این سماور خاموش شده است از روشنی خودجوش این سماور مبهوت گشته اند.

قوری قلبمان را دوباره بند بزنیم و داخلش عشق به همه خوبی ها را دم کنیم و بگذاریم این عظمت آرام آرام در دلمان دم بکشد و با دستهای پر از دعایمان سینی نور حضزت حق را پر از استکانهایی بلور و اشکهایی از جنس خدا کنیم و از حسین بخواهیم که این استکان های پر از اشک را در سینی خود بچیند تا چای با طعم خدا را بچشیم و مجنون وار در صف حسینی ها قرار بگیریم.

اما شرط این مهمانی عظیم و نوشیدن این چای با طعم خدا در سینی حسین(ع)، جارو کردن حیات خانه دلمان و فراموش نکردن جارو کردن حیاط خلوت خانه دلمان است.

حسین میزبانیست که مرگش به عشق کمک کرد و کمک کرد تا آدم ها امانت بزرگی را که خدا بر شانه های کوچکش گذاشته بر دوش کشد و چرخیدن چرخ زندگانی و انسانیت را تمدید کرد.

آری حسین آمده است…

حسین در عاشورا طعم چایش همه را مست می کند( روز مصیبت عظما )در آن روز قلبهایمان کوچکتر از غصه هایمان می شود روزی که هیچکس نمیتواند اشک هایش راپشت پلکهایش پنهان کند وبغض‌هایمان‌ پشت‌ سر هم‌ می‌ شکند، وقتی‌ احساس‌ می‌کنیم‌ بدبختی ها بیشتر از سهم‌مان‌ است‌ و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛ وقتی‌ امیدها ته‌ می‌کشد و انتظارها به‌ سر نمی‌رسد، وقتی‌ طاقتمان‌ طاق‌ می‌شود و تحملمان‌ تمام (…وفدیناه بهذیح العظیم سهم بقای دین ،انسانیت ،مجاهدت ،پایداری وسربلندی جامعه مسلمین بالاخص نظام باخون به ثمرنشسته مان شد).

حسین جان، مبارک است این همه برکت، شیر مادرت زهرا (س) حلالت. 
 

از قطره قطره خونت ما دوباره رنگ خدا و طعم ابدیت گرفتیم.

عزیز دل بتول، خونت ثارالله است و در صورت نیاز هر کس به خون نجابت، شرافـت، آزادگی و جوانمردی، گروه خونی ات به همه گروه های خونی تمامی اقوام و عشیره ها و رنگ ها میخورد.

دردانه رسوالله تو بزرگترین سازمان اهداء خون هستی برای کسانیکه میخواهند عدالت علوی و سیره نبوی را یکجا سر بکشند و در دائم الخمری مکتب جدت رسول الله تلو تلو بخورند و غافلان را با فریادهایشان بیدارکنند.

کاری که سربازان ولایت فقیه کردند کاری که دلدادگان روح الله کبیر کردند و نام ایران را به اسلامیت و تشیع آزین بستند.

نوش جانشان باد این جام

جوانان خمینی دست خط خدا را با اهداء جوانی شان در مکتب سید الشهدا یکجا معاوضه کردند و چه مبارک معامله ای کردن این مردان و زنان پارسی با فرهنگ..

جوانان پارسی در صحنه های مختلف لباس عشق پوشیدند در لیالی قدر عدالت علی را سر کشیدند در ایام محرم مکتب حسین را جستجو کردن و در جبهه های حق علیه باطل عاشوراهای زیادی تجربه کردند خاک روی پیراهنشان گواه تلاش های بی بدیل این مریدان مکتب عشق است.
 

خاکی که هر باره سید الشهدا (ع) آنرا از روی پیراهن هایشان می تکاند و نشان لیاقتی به آنها می دهد نشان لیاقتش اما مدالی نیست که بر گردنت بیاویزی.
 

نشان لیاقتش تنها چند خط ساده است خط های ساده ای که بر پیشانی شان اضافه می شود و روزی می رسد که پیشانی شان پر از دستخط خدا می شود.

( جوانی بهایی است که در ازای دستخط خدا میدهیم دستخط خدا اما بیش از اینها می ارزد، کیست که جوانی اش را به دستخط خدا نفروشد)

آری اینجاست که آیینه ها می گویند آن کس زیباتر است که خطی بر چهره ندارد آیینه ها اما دروغ می گویند. دستخط خدا بر هر صفحه ای که بنشیند، زیبایش می کند حسینم جوانیم فدای راهت و به قول بچه های جنوب کرمان آقا ندرت.

رضا محمودی

انتهای پیام/.