به گزارش سایت کنارصندل، هفته گذشته خبری راجع به تنبیه دانش آموزان رودباری به علت پرداخت نکردن شهریه، در فضای مجازی پخش شد، که هنوز صحت یا کذب بودن آن با حرف و حدیث هایی همراه است.

نکته قابل توجه پس از پخش این خبر، توجه ویژه جناب استاندار به فضای مجازی و شایعات است.! چرا که ایشان بنا بر خبری که در پایگاه اطلاع رسانی استانداری قرار گرفت روز شنبه پیش رو عزم سفر به جنوب کرمان و رسیدگی ویژه به این موضوع را نموده اند.

چند سوال بی جواب ذهن اکثر مردمان استان را به خود مشغول کرده است:

چندی پیش هم حقایقی راجع به موضوع انتقال آب از جنوب به شمال استان کرمان در فضای مجازی و نشریات منتشر گردید که هنوز به آن رسیدگی نشده و برای مردم شفاف سازی نشده است.. اما برای رسیدگی به شایعه ای، عزم سفر به جنوب را نمودند؟ موضوع بی آبی که حیات و بقای همین دانش آموزان بسته به آن است.
 

اگر سرزمین شان از بی آبی خشک شود، شریان حیاتی جنوب از خروش بایستد، جازموریان شان فقط ریز گرد تولید کند، دیگر زنده نخواهند ماند تا مشکل شهریه و محل تحصیل داشته باشند.

پس در ابتدا رسیدگی به موضوع حق حیات آنان که در حوزه مدیریت شما جناب استاندار میباشد، امری ضروری تر است و حال که به جنوب سفر میکنید، فقط برای رسیدگی به این موضوع نباشد لطفا تمام محرومیتهای جنوب خصوصا محرومیتهای حوزه آموزش را هم ببینید.

ببینید که علیرغم سیستم آموزش هوشمند و پیشرفته، هنوز در منطقه تحت نظارت شما، دانش آموزانی هستند که در کپر و در سرمای سوزان و گرمای جان فرسا و روی تکه چوب شکسته ای به نام نیمکت درس میخوانند.!

ببینید که تخته سیاهی شکسته با چند عدد گچ و صدای غش غش گچ ها، تنها امید آنان برای رفتن به مدرسه و کسب علم است.!

سفر جنابعالی و احساس وظیفه تان برای رسیدگی به این چنین ظلمهایی جای بسی تقدیر دارد، اما اگر در همان رودبار کمی بیشتر آمار محرومیتها و نداشته های دانش آموزان را بگیرید، قطعا شرایط را جوری فراهم خواهید کرد که دیگر دانش آموزان مناطق محروم استان دغدغه ی شهریه را نداشته باشند.
 

تنبیه عوامل چنین ستم هایی به دانش آموزان صبور جنوبی، فقط پوشاندن صورت مساله است باید به فکر حل مساله بود حل مساله در گروی فراهم کردن شرایط تحصیلی و آموزشی مناسب و بر مبنای عدالت برای آینده سازان این کشور است که تعدادی از آنان هنوز در زیر سقف آسمان مشغول به تحصیل هستند.

جناب استاندار، استان کرمان پهناور است و تنها وجود یک اداره برای رسیدگی به اوضاع آموزشی آن کافی نمیباشد. جنوب آن نیز نیازمند اداره کل آموزش و پرورش مستقلی است تا توان رسیدگی به این محرومیت ها را داشته باشد‌.

چرا که رسیدگی و شناخت این معضلات و محرومیت ها، انگیزه و حضور افراد بومی را نیز میخواهد.
 

امیدواریم بعد از این سفر قدمهای مثبت و سازنده ای برای رفع محرومیتهای جنوب استان و حداقل رفع محرومیتهای حوزه آموزش برداشته شود.

امضا: دولاخ