به گزارش سایت کنارصندل، نزدیک به یک سال از زمزمه غارت سرشاخه های هلیل رود و خشک شدن جازموریان در جنوب کرمان می گذرد و مردم شهرستانهای جنوبی استان کرمان و نمایندگان آنها در مجلس و ائمه جمعه و جماعت و رسانه ها و …با ایستادگی در مقابل این اقدام نابخردانه، مخالفت خود را اعلام نموده اند.
در این مدت دوستان از دشمنان شناخته شدند. دشمنانی که خودی بودند و تک تک سلولهای بدن آنها از آب هلیل رود بوجود آمده است.
آنانکه پست و موقعیتی دارند و یا از ترس کارهای پیشین و به منظور دادن حق السکوت ، و یا از ترس از دست دادن منافع و موقعت شغلی، بی جهت زبان خفت در کام مرگ کشیده و لب فرو بسته اند! و حتی در حوزه وظیفه قانونی و تخصصی خود هم هیچ کمکی به نجات هلیل رود و جازموریان و تمدن ۷۰۰۰ ساله پیشین و نسلهای آینده ننموده اند!.
آنان که به دلیل کوچکی شأن و منزلتشان در پناه میز یک متری خود هم جا میگیرند و احساس امنیت می کنند ! ، غافل از اینکه این میز سنگر مناسبی در مقابل ترکش خشم و نفرین مردم نبوده و خود و خانواده شان در امان نخواهند بود.!
آنان که تاریخ از ایشان بعنوان خائنان خودی یاد نموده و به تبعید در غربت خویشتن خویش محکوم می نماید.چون پس از بازنشستگی و از دست دادن پست و موقعیتشان دیگر جایی در میان مردم جنوب، کرمان، بندر ،تهران و دیگر شهرهایی که جنوبیها در آنجا مسکن و ماءوا دارند، نخواهند داشت و باید از ترس آنکه چشمشان به چشم همشهریان نیفتد سر در گریبان پشیمانی فرو برده و بگریزند!
بی گمان اتحاد و همدلی مردم و دوراندیشی مسئولین نسبت به مسائل اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و…مانع انتقال آب هلیل و خشک شدن جازموریان خواهند شد و آنگاه است که ” زمستان می رود و رو سیاهیش برای ذغال می ماند”!
بنابراین برای آنکه سره از ناسره باز شناخته شود ، می بایست تک تک این مسئولین موضع صریح و شفاف خود را نسبت به انتقال آب هلیل رود به شمال کرمان و وضعیت جازموریان، از طریق رسانه ها و روزنامه ها اعلام نمایند تا در روزهای آینده خائنان مصلحت اندیش به مردم و دادگاه تاریخ معرفی شوند.!
فرود رفعتی ۹۵٫۱۱٫۲۱ جیرفت