به گزارش سایت کنارصندل، محیا احمدی در تحلیلی نوشت: با فرا رسیدن ماه محرم مراسمات عزاداری در سراسر ایران از شهر و روستا در تمامی تکایا ،مساجد، حسینیه‌ها، دسته های خیابانی و حتی ادارات و بازارها برگذار شد و در تاسوعا و عاشورای حسینی به اوج خود رسید و با تمام شدنش یک اندوه و حسرت دوباره بر جای ماند ،که یک محرم دیگر آمد اما ما باز هم امام شناس نشدیم بلکه به تعبیر شهید مطهری بیش از پیش حسین خراب کن شدیم .هر محرم که میگذرد تعداد هیئت ها بیشتر میشود ،صدای عزاداری ها و نوحه خوانی ها بالا تر میرود و رنگ و لعاب و تجملات مراسمات فاخر تر میشود اما معرفت و خلوصمان کمتر.
با ارزیابی از آسیب هایی که متوجه مجالس عزای حسینی است متوجه این موضوع میشویم که بخش اعظمی از رفتار،سکنات و کلام ما مورد تایید امام حسین (ع)نیست و مطابقتی با سیره ائمه و کتاب خداوند ندارد ،نهضت حسینی دارای سه عنصر عقل منطق ،حماسه و عزت و عاطفه است که در عزاداری های ما تنها عنصر عاطفه آن هم به شکل نادرست مطرح میشود و نیز هدف و انگیزه آن امام بزرگ که اصلاح جامعه ،مبارزه با زور و فساد ،امر به معروف و نهی از منکر ،مبارزه با بدعت ها و انحرافات و و درست کردن نادرستی ها و ترویج دین اصیل محمدی بوده است .
در واقع حسین (ع)شهید راه امر به معروف و نهی از منکر بود.حال بایستی به عنوان پیروان حسین به خودمان رجوع کنیم و ببینیم آیا ما وظیفه خود را در قبال مکتب عاشورا درست انجام میدهیم ؟ایا به روال این اهداف و عناصر میرویم یا منکری به منکرات می افزاییم؟
در این میانه چه کسی از همه گناهکار است ؟به راستی مداحان بی دانش ،بی بصیرت و دنیا پرست که متاسفانه بخش بزرگی از آن چه را که به زبان میاورند یا انجام میدهند نه تنها پیامی از مرام و مقصد امام حسین نیست بلکه سراسر حرام،دروغ و وهن به مذهب شیعه است ،با توجه به آنچه که کتب تاریخی و علمای اهل فن مطرح میکنند بسیاری از سخنانی که توسط مداحان گفته میشود واقعییت و سندیت تاریخی نداشته و در شأن خاندان رسول خدا و امام حسین نیست از دیگر سو اشعار سخیف و بی محتوا که با ضرب آهنگی نامناسب و با صدای بلند و استفاده بیش از حد از دستگاه های صوتی همراه با گریه ها و فریادهای تصنعی ،نمایشی و بعضاً پرخاشگرانه و نازیبا که نه تنها موجب تأثرات معنوی نمیشود بلکه مراسم را به آشفته بازاری تبدیل میکند که گوش مستمعین و همسایگان تکایا و حسینیه ها را می آزارد و نیز ایستگاه ها و دسته ها که موجب راه‌بندان مردم شده و زباله های ناشی از باقی مانده غذا ها یا ظروف یک بار مصرف زحمت کارگران شهرداری را دوچندان میکند .
حال منصفانه پاسخ بدهیم آیا مردم آزاری ،وهن مذهب ،اسراف و تجمل ،دروغ بستن به رسول خدا و ائمه اطهار منکر نیست؟ آیا برخورد کاسب کارانه با معارف و دریافت های نجومی مداحان بنا به فرموده امام صادق(ع)در اصول (کافی ج۲ص۳۳۸)که میفرمایند از راه ما-حدیث ما-محبت ما و هرچه مانند آن ارتزاق نکنید ،منکر نیست؟
این شیوه عزاداری ها اگر چه تعدادی از جوانان را هیئتی کرده است اما آنها را حسینی نکرده است .و روحانیت نیز در برابر این تخریب بزرگ به وظیفه خود که امر به معروف و نهی از منکر است آن چنان که باید و شاید عمل نکرده و اگر هم توصیه ها و هشدارهایی از گوشه و کنار شده گوش این جماعت بدهکار آن نبوده و از سویی دیگر صدا و سیما هم نهایت همراهی و همکاری را با آنها داشته است لذا بیم آن میرود که با رفتن آخرین پیر غلامان و مداحان مخلص این مسیر به کلی به بیراه رفته و از مکتب و فلسفه اصلی عاشورا فاصله بگیرد و راه را گم کند و همانطور که می‌بینیم آن چه از واقعه عظیم کربلا ساخته اند حادثه ای نابهنگام که سرشار است از جزع و فزع و جامه دریدن و گریه و زاری و زبانم لال بیچارگی و ضعف آن بزرگواران است و فراموش کرده اند که به مصداق آیه شریفه (و لا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله…..) برای حسین علیه السلام مسأله مرگ و زندگی و زن و فرزند و تعلقات دنیا نبوده است، حسین (ع)نمونه ی اعلای یک عاشق و اصل است که فدایی معشوق است و خون خود و عزیزانش را در این معاشقه بر راه دوست ریخته حسین به دنبال بلاها و سختی های راه مستقیم پا به سفر گذاشت و همچون ما واماندگان فراری از تدبیر الهی نبود.
پس عزا بر خود کنید ای خفتگان
زان که بد مرگی است این خواب گران
گریه بر امام حسین گریه برای به دست آوردن است نه فقدان گریه ما گریه خواستن و طلب است ،میگرییم که به عاشوراییان برسیم تا با آنها شریک شویم از آن چه که در عاشورا گذشت نمیترسیم و فرار نمی‌کنیم چرا که آنجا چیزی جز زیبایی نیست گریه برای امور دنیایی انسان را در لاک خود فرو میبرد اما گریه بر حسین(ع) انسان را از خودخواهی می‌رهاند و موجب نشاط میشود البته لازمه چنین اشکی بصیرت و آگاهی است.
اما بسیاری از عزاداران نمیدانند چرا و برای کی نوحه سرایی میکنند.امام حسین۵۸سال عمر با برکت داشتند که یازده سال از آن را امام ما بودند که سیره امام می‌توانست الگویی بینظیر برای شیعیان باشد اما ما از آن عمر عزیز تنها دو روز تاسوعا عاشورا محرم شصت و یک هجری قمری را دیدیم و حتی از آن چه که در آن دو روز هم گذشت بهره ای نداریم بسیاری از ما که بر سر و سینه می‌زنیم هیچ آگاهی از فلسفه و انگیزه اصلی قیام عاشورا نداریم و بایستی بر آن شویم تا محرم آینده را با شعوری که لازمه‌ی شور است استقبال کنیم تا در مقام پیروی این همه غفلت زده، متحیر و بی بصیرت نباشیم ، کوتاه سخن بنا به حدیث شریفه ( کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا) امروز زمانه ما بیش از هر چیز دیگر محتاج امر به معروف و نهی از منکر است امروز دوباره همان عاشورایی است که دین خدا آلوده به زنگار مصلحت و بدعت شده است و دوباره بساط ظلم یزیدیان زمانه و فساد و دنیا طلبی مقدس نماهای تکفیری و وهابی چهره اسلام را مخدوش نموده است.پس اگر مرید حسینیم بر ماست کاری حسینی انجام دهیم.
محیا احمدی جیرفت / روشنفکری شماره ۲۴