به گزارش سایت کنارصندل، فرشید محمودی فعال اجتماعی نوشت:  افزایش سطح و گستره آسیب های اجتماعی و همه شمولی آنها و طیف گسترده این آسیب ها آنچنان خطر جدی ای را هشدار می دهند که اگر دیر بجنبیم دیگر از بین بردن و جلوگیری از آسیب های اجتماعی خیالی واهی است و صرفا انسانهایی با درصد و تعداد پایین آسیب دیدگی از آسیب های اجتماعی را خواهیم داشت.!

اعتیاد به عنوان پیش قراول و زمینه ساز سایر آسیب های اجتماعی اولین پایگاهی است که باید در محور عملیات انهدام و مبارزه با آسیب های اجتماعی قرار گیرد.

مدارس و سیستم إموزشی به عنوان موتور محرکه هر جامعه نقشی بی بدیل در توسعه، بهسازی و هدفمند سازی جامعه را ایفا می کنند.
نقش مدارس در پیاده سازی اهداف هر جامعه و آموزش حرکت در مسیر اهداف تا رسیدن به آنها نقشی است که میتوان بر پایه آن “خط مقدم ” مبارزه با آسیب های اجتماعی و علی الخصوص اعتیاد را بنها نهاد و گستراند.

مدارس و معلمان به مانند جبهه و رزمندگان باید در نظر گرفته شوند و معلمان و اهالی مدارس در نقش مدافعان و رزمندگان و این جبهه با دشمنی که اعتیاد فرمانده آنها است مبارزه کنند.

اما متاسفانه با توجه به جنبه های همپوشانی و همانند نقشِ آسیب های اجتماعی در حیطه های مختلف و قرابت و اساسیت اعتیاد با آنها ؛ بعضا غفلت و انفعال عجیبی در خصوص مبارزه با آنها در مدارس ما به چشم می آید.

مهمترین معضل جنوب استان که سنین جوانی دوم تا بزرگسالی اول و حتی میان سالی و پیری را در بر میگیرد اعتیاد است.

جمعیت بیمار معتاد در جنوب در حال افزایش است.
دلایل بسیاری در جذب به اعتیاد و گسترش اعتیاد دخیل هستند و قصد بازگویی آنها را نداریم ولی هدف جلب توجه اهالی و اصحاب مدرسه برای مبارزه با آن است.

در جنوب استان مدارس باید مبارزه با آسیب های اجتماعی و خصوصا اعتیاد را در نوع در پیش گیرند:

اول: زدن ریشه و حذف کلیشه های منفی در خصوص ارزش دانستن امر قاچاق مواد مخدر .

دوم: مبارزه برای کشف اعتیاد و درمان آن در مدارس.

در خصوص نوع اول، معلمان و مدارس باید بکوشند کلیشه های فرهنگی منفی را از ذهنیت منطقه و فرزندان منطقه پاک کنند. کلیشه هایی که قاچاق و قاچاقچی را ارزش و داری ارزش می داند و به نوعی قاچاقچیان را افرادی شبه قهرمان معرفی میکند و وضعیت زندگی آنها سرلوحه دیگران می شود. برای این امر میتوانند با درخواست و همکاری از معاونت پیشگیری و اجتماعی قوه قضاییه و نیروی انتظامی و نیز مددکاران بهزیستی و اداره زندانها و صاحبان کمپ های ترک اعتیاد برای برگزاری کارگاه ها و برنامه هایی در مدارس برای روشنگری و کمک به تشخیص دانش آموزان برای تمیز گزاردن بین خوب و بد ؛ را ترتیب دهند.

و در مرحله دوم باید بر اساس آسیب شناسی و روش های بالینی عمل گردد. یعنی اول با توجه به نوع ظاهر فرد معتاد ؛ رفتار افراد معتاد و تغییر چهره افراد معتاد و کسالت و بی حالی و نشئگی افراد ؛ دانش آموزان مشکوک به اعتیاد را متمایز کنند و در خفا آنها را مورد مراقبت قرار دهند و در صورت شک نزدیک به یقین از آنها تست مواد مخدر گرفته شود … از روی رفتارهایی مانند سرخوشی بالا و بی دلیل، پر حرفی، خشکی دهان و آب خوردن زیاد، خط و پف زیر چشم و خمیازه در ساعات آخر منتهی به تعطیلی و. .. میتوان افراد را تشخیص داد و بعد، از طریق مشاور مدرسه یا معلمان با اعتماد سازی و بستر سازی از طریق گفتگو و جلب اعتماد دانش آموزان کشف کنیم که آیا گرایشی به اعتیاد دارند ؟ و اگر از طریق گفتگو میسر نشد با نامه به والدین و درخواست ازمایش اعتیاد از فرزندشان این موضوع را پیگیری کنند و بعد اگر فرد دچار اعتیاد بود یا به مراکز درمانی از طریق آموزش و پرورش معرفی گردد یا به ارگانهایی نظیر بهزیستی.

توجه شود این امر باید به صورت محرمانه صورت پذیرد تا از جبهه گیری و مقاومت فرد کاسته شود و فشار و نگاه جو و دیگران را به سمت وی حواله نکنند.

به هر حال امروز مدارس منطقه جنوب استان کرمان اندکی منفعلانه عمل میکنند و باید مبارزه جدی را در این مساله داشته باشند.

از تمام همکاران و معلمان و فرهنگیان بزرگوار منطقه جنوب و نیز خانواده ها درخواست دارم تا به این مساله به صورت جدی توجه کنند و نیز از مدیران ادارات آموزش و پرورش منطقه و مدارس درخواست دارم تا برنامه هایی را هرچند کوتاه مدت و مقطعی برای این مساله اعتیاد ترتیب دهند.

فرشید محمودی اسفندقه