به گزارش سایت کنارصندل‌، تا سالها قبل انتخاب شهردار یک فرایند انتسابی بود که شهروندان در آن هیچ نقشی نداشتند اما در سال ۱۳۷۷ با احیای اصل معطل مانده قانون اساسی توسط رئیس دولت اصلاحات تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا برای نظارت بهتر و تعین سرنوشت مردم توسط خودشان در مجامع محلی و کوچک انجام گرفت، و امید می‌رفت که این نهاد یکی از قویترین و مردمی ترین تشکیلات مدیریتی در کشور باشد اما ظاهرا هیچ هماهنگی بین وکلا و موکلین انتخاب شده در اکثر شهرها و روستاها وجود ندارد و تنها این شعارها در حد روز انتخابات است و پس از پیروزی منافع حزبی و جناحی و یا حتی منافع شخصی بر مصلحت موکلان ارجحیت دارد.

بی گمان مردم پس از شرکت پرشور در انتخابات اردیبهشت ماه خواستار این بودند که نتیجه آرای خویش که به نمایندگان شوراها داده اند را در کوتاه مدت در سرنوشت شهر و دیار خویش لمس کنند و همانطور که مردم کلان شهرها همانند تهران و مشهد این نتیجه مطلوب را در کوتاه ترین زمان ممکن به دست آوردند، اما در کرمان، جیرفت و عنبرآباد در بر پاشنه بی مهری میچرخد و برخی ملاحظات بی مورد از طرف شوراها شرایط فعلی را برای این شهرها بوجود آورده و این آسیبی جدی به روند کار شهرداری ها وارد کرده است و به طور کلی میتوان گفت که به دلیل تردید در مجموعه های سرپرستی هیچ تصمیم مهم و کلیدی در این شرایط اتخاذ نمیشود و حتی وظایف و امور روتین در شهرداری نظیر رسیدگی به وضعیت بهداشت شهری یا ساماندهی وضعیت حیوانات ولگرد نیز نارضایتی هایی را در پی داشته و بیشتر مراجعانی که برای انجام امور کوچک و بزرگ خود به شهرداری مراجعه می‌کنند با جمله “تا شهردار جدید بیاید”مواجه میشوند.

لذا نظر به نارضایتی شدید شهروندان این شهرها از عدم استقرار شهردار جدید و شکل گیری مجموعه تصمیم ساز شهری ثابت از استاندار کرمان و نهادهای نظارتی تقاضا میشود که وضعیت شهرداران پیشنهادی را در اسرع وقت مشخص و در صورت عدم تأیید گزینه های قبلی، گزینه های جدید در کوتاه ترین زمان ممکن البته با حساسیت و دقت ویژه توسط شوراهای اسلامی این شهرها معرفی و وزارت کشور نیز برای صدور احکام آنها کمترین اطاله وقت را لحاظ کند،تا ما بیش از این شاهد نگرانی و انتقاد شهروندان این شهرها از بلاتکلیفی فعلی نباشیم.

روشنفکری شماره ۲۷