به گزارش کنارصندل، در چند سال اخیر به همت مسولین برای جلوگیری از هدررفت و صرفه جویی در مصرف آب بسیاری چاهها و موتور پمپ های آب مجهز به سیستم نوین آبیاری شدند اما بعضی برای سود و بهربرداری بیشتر سطح زیر کشت را چنان بالا بردند که در فکر از دست رفتن منابع با ارزش آب نیستند.
کشاورزی که قبل از اجرای سیستم تلمبه و موتور آبش اگر در هفته سه روز روشن بود در حال حاضر همیشه شب و روز روشن هست برای کشت سیب و پیاز و هندوانه که آخر فصل به علت افت قیمت ممکن است برداشت هم نشود یا برداشت گندمی که در هکتار کمتر از ۲تن هست این به قیمتی است که ما داریم منابع با ارزش آب را از دست میدهیم درحالی که باید بهره وری و عملکرد را بالا ببریم نه سطح زیر کشت را.
مساله دوم در آبیاری قطره ای رطوبت خاک زود از دست میرود و این مساله باعث از بین رفتن پوشش گیاهی و زندگی جانوری و نهایتا فرسایش شدید خاک خواهد شد.
در آبیاری غرقابی بر اثر قوه ثقل امکان تغذیه مجدد سفره زیر زمینی در بعضی مواقع وجود داشت، در سالهای اخیر بسیاری از تالابها و رودخانه های کشور به علت دخالتهای نادرست بشر خشک شده که این عامل باعث نابودی حیات وحش و زندگی جانوری گردیده است به قول دکتر علیجانی پدر اقلیم شناسی ایران اگر همه حیوانات و انسان سر یک سفره باشند انسان حق ندارد بیشتر از سهمش برداشت نماید طبیعت مال همه جانداران هست.
بیایید در این سالهای خشک با طبیعت مهربان باشیم
در گذشته آب مصرفی حیوانات بعد از خشکیدگی رودها از نهرهای آب و استخر کشاورزان بوده اما امروزه آن نهرها و جوهای آب هم برای مصرف بهینه بسته شده لذا انتظار میرود کشاورزان نیز در حد امکان یک فضا را به عنوان آبشخور این زبان بسته ها اختصاص دهند