به گزارش کنارصندل، دکتر سید یعقوب موسوی رئیس سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان در مطلبی با عنوان “با سرمایه های خود چه می کنیم!” نوشت:

کشور بزرگ و باستانی ایران به دلایل بسیار از جمله جغرافیای خاص خویش در کمربند شرق و غرب عالم همواره در تاریخ پرفراز و نشیب خود دستخوش تلاطم های زیادی از تغییرات شدید اقلیمی تا حملات بی رحمانه بیگانگان و تازیانه خشم طبیعت روبه رو بوده است و خاطرات مرگ مردم سرزمین در اثر هجوم تجاوزگران تا قحطی و خشکسالی را در دفتر خود ثبت کرده است.

آن چه همواره در نزد عامه مخفی مانده اطلاعات صحیح و جوهره واقعیتی است که ما همواره از آن محروم مانده ایم.

با گسترش فضای مجازی و ایجاد امکانات وتسهیلات و تجهیزات اطلاع رسانی در هر زمان و مکان انتظار آن بود تا بشر با تکیه بر اخلاق و جوانمردی و مروّت دانسته ها و اخبار خویشتن را در آگاهی بخشی جامعه در راستای پیشرفت و توسعه آدمیزاد و سرزمینش به کار بندد.

از دیدگاه ای اچ شوماخر تکنولوژی بایستی با ابعاد انسانی پای به زندگانی ما می نهاد و از دید من، ما می بایستی با اخلاق گرایی از این مزیت بزرگ برای بالارفتن و نردبان گذاشتن از زمین به کهکشان از آن بهره می بردیم اما به راستی آیا این چنین بوده و هست؟!!

عصرگاه در خبرها مطلبی در مورد آقای مهندس علی رضا رزم حسینی خواندم که بسیار تلخ و ناگوار بود.

دو علی رضا رزم حسینی در نظرم آمد اول آن انسان والایی که در جوانی عمر و جان خود را بر کف اخلاص گذاشته و از کیان و شرف و ناموس وطن دفاع کرده و سپس برای توسعه کشور و استان زادگاهش تمام آسایش و همت خود و خانواده اش را صرف توسعه و ترقی سرزمین مادریش خرج کرده و در طول چهارسال و نیم خدمت در ردای استاندار پهناورترین و سیاسی ترین استان کشور از جان و مالش مایه گذاشت و بر اساس شنیده ها از بزرگان ریالی حقوق از دولت نگرفت و یک علی رضا رزم حسینی دیگر که از لابلای فضای مجازی به ما معرفی می شود.

به راستی وجدان و انسانیت به کجا کوچ کرده است و ما آدمیان چه بر سر خود و کشورمان می آوریم.

از دیدگاه امثال من که بیش از چهار سال به صورت مستقیم و رخ به رخ با این بزرگمرد دوران معاصر نه کار که بلکه زندگی کرده ایم شنیدن این اخبار بسیار دردآور است و سکوت نوعی خیانت محسوب می شود.

به نظر اینجانب در دوران معاصر که دیوانسالاری نحس اداری در بسیاری از مواقع خود بزرگ ترین چالش و دست انداز در مسیر توسعه است وجود شخصیت های بین المللی و جهان شمول نظیر مهندس رزم حسینی و امثال ایشان برای رونق و توسعه کشور در مناصب بالای مدیریت بسیار کارگشا خواهد بود.

آقای رزم حسینی در مدیریت معاصر از دیدگاه اینجانب که به سبب ارتباط مستقیم کاری با ایشان در مدت بیش از چهار سال کار مستمر در بخش تولید کشاورزی از تمام زوایای شخصیت عالمانه ایشان آگاهی دارم در سیستم بسته مدیریت معاصر ایشان به نوعی پدیده منحصر به فردی محسوب می شوند که نظایر آن را حداقل در مدیریت و اقتصاد دولتی نداشته یا کمتر دیده ایم.

ایشان با شناخت جامعی که از اقتصاد و توسعه جهان داشته اند تمام تلاششان در نزدیک شدن روبناهای تولید و تجارت و اقتصاد ما با کشورهای پیشرفته جهان بوده که فرد ایشان شناخت جامعی از آنان داشته است ولی نبود زیرساخت ها و عدم تربیت نیروی توسعه طلب و سنگلاخ های موجود در جهان سوم و کشورهای در حال توسعه را بزرگ ترین مزاحمت های پیش روی در اهداف خود می دید و بر این اساس دست به اقدامات اساسی زدند از جمله زیربنای تدوین کتابی در زمینه رفع قوانین مزاحم که اساسا” از وظایف مشترک دو قوه مجریه و مقننه بوده و همچنین تدوین الگوی مدیریتی طرح همیاران آب در استان کرمان که در این کار طاقت فرسا مدیران استانی با همدلی ایشان را همراهی نمودند و همچنین پس از این که بر اساس تجربه تلخ کشورهای بلوک شرق در دولت محوری و دولت مداری تنگناهای توسعه را دریافت با ابتکاری نو و دعوت از فعالان بخش خصوصی و منطقه بندی استان پهناور کرمان به هشت ناحیه اقتصادی از این ظرفیت پنهان بخش خصوصی برای توسعه اقتصادی اجتماعی منطقه با کمک دولت شتافت و مردم از نتایج حیرت انگیز آن بویژه در شهرستان های بسیار محروم کشور مانند قلعه گنج آگاه شدند.

عدم پرهیز در دخالت سیاست در امور تخصصی و غیرسیاسی و پرهیز از سیاسی کاری درجه بسیار بالایی از هوش و کیاست وی را به خواص به رخ کشید.

اکنون پس از خدمات گرانمایه ایشان حق نیست که با شایعه پراکنی بر علیه ایشان که از خانواده های بسیار اصیل کرمان که از نمادهای تمدن ایران باستان است این گونه یاد کنیم و با سرمایه های معنوی خودمان این چنین برخوردهای ناصوابی انجام دهیم.

یادمان باشد این روزگار هم به سر می آید و فردا در محضر خداوند متعال باید پاسخگوی اعمال و رفتار و سخنان خود باشیم.

از صمیم قلب برای این انسان فداکار و همه عاشقان مملکتمان در هر گوشه ای از جهان آرزوی موفقیت روزافزون دارم.