. سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲

کد خبر: 34024 تاریخ انتشار : شنبه 17 آذر 1397 | 18:28 ب.ظ

رسانه های مستقل ضامن تحقق دموکراسی در جامعه / بهروز محمدی

  این مطلب خطاب به کسانی‌است که گاه و بی‌گاە به عناوین مختلف شمشیر از رو بسته و رسانه های آزاد، مستقل و منتقد را از دم تیغ رد می کنند. اگر آنانکه به هر نحوی دستی بر آتش سیاست دارند از رسانەها بخواهند بەجای برجستەکردن ضعف هایشان فقط نقاط قوتی را که گاها تنها […]

 

این مطلب خطاب به کسانی‌است که گاه و بی‌گاە به عناوین مختلف شمشیر از رو بسته و رسانه های آزاد، مستقل و منتقد را از دم تیغ رد می کنند.

اگر آنانکه به هر نحوی دستی بر آتش سیاست دارند از رسانەها بخواهند بەجای برجستەکردن ضعف هایشان فقط نقاط قوتی را که گاها تنها خود می پندارند قوت است بازتاب نمایند آنگاه به جرات می‌توان گفت که درک درستی از جایگاه رسانه ندارند و بیشتر بەدنبال آن هستند که رسانه ها تنها و تنها نقش “روابط عمومی” را ایفا کنند!

اما بەهیچ وجه این نکته به معنی کم اهمیت جلوه دادن نقش روابط عمومی‌ در مواردی همچون کم کردن شائبەها، پایان دادن به شایعات، اعلان به موقع پیام ها و اعلامیەهای سازمان و یا ارگان متبوعشان نیست بلکه اصرار بر تمایز قایل شدن مابین دو جایگاهی‌ست که در بسیاری از موارد دو مقوله کاملا جدا از هم هستند.

رسانه وظیفه بسیار سنگین تر و خطیرتری دارد. رسانه باید آگاهی ببخشد، واقعیت ها را بدون ترس و بدون دخل و تصرف منعکس کند، جسارت واکاوی معضلات موجود متناسب با نیاز جامعه را داشته باشد، دنبال سوژەهای ناب خبری و پر مخاطره برود، از تهدیدها نهراسد و از تطمیع ها به بیراهه نرود، نظر شخصی گردانندگانش را در مطالب و اخبارش منتشر نکرده و منعکس ننماید، نسبت به جناح های مختلف و افراد سوءنیت نداشته باشد، اگر سهوا مرتکب اشتباهی در درج مطلبی یا خبری شد شهامت اقرار و جسارت معذرت خواهی را داشته باشد و مهمتر از همه اینها “ابزار دست قدرتمندان” نشده و در وقت لازم آنان را به چالش بکشد، آنگاه می‌توان توقع داشت اولین اصل لازم برای استقرار “دموکراسی” در بطن یک جامعه رعایت شده است و این بدان معنی‌ست که اگر می‌خواهیم جامعەای دموکرات داشته باشیم باید تحمل شنیدن بیانی آزاد از تریبون رسانەها و عملی مستقل از گردانندگانشان را داشته باشیم و حق اشتباه کردن را به رسانەها بدهیم که بدون دادن این حق به خود و دیگران نباید توقع پیشرفت و زندگی مسالمت آمیز در کنار هم را داشت.

“رسانه” ابزار ترویج فرهنگ و هنر است و می توان با کمترین هزینه و در حداقل ترین زمان ممکن به اخبار، دادەها، شاخصەها و ایده های فرهنگی و آثار هنری هر جامعه و ملیتی دسترسی پیدا کرد و آشنا شد.

بدون شک رسانەها، تفاوت ملل و قومیت ها را برای هم قابل تحمل تر، ایدەهایشان را به هم نزدیک تر، منافعشان را مشترک تر و مناقشاتشان را کمتر کردە است.

حال جای بسی تامل و تاسف است که چرا عدەای محدود با ایجاد فشارهای روانی بر رسانە های مستقل و منتقد بدنبال خشکاندن آزادی بیان در این رسانه ها و متعاقبا محروم کردن مخاطبانشان از اخبار دست اول و پر اهمیت هستند!؟

نکته بعدی در مورد رسانه این است که پس از تمکین به قوانین حاکم و رعایت خطوط قرمز، جای صاحبان رسانه در پشت میلەهای زندان نیست اگر مدیران رسانه ای مصونیت لازم را نداشته باشند و گاه و بی‌گاه از جانب افراد خاص به انواع مختلف تهدید شوند آنگاه باید فاتحه روشنگری را در آن جامعه خواند و منتظر عواقب مخرب آن از جمله رانت، اختلاس، فساد و… از جانب آن افراد خاص که مطمئنا به لایەهای قدرت نیز وصل هستند بود!

اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی دیگر افراد متصل به هستەهای قدرت همانند سابق نتوانستند از نفوذشان برای فشار بر گروەهای خاصی از جامعه برای همسو کردن آنان با امیال و اهدافشان سوءاستفاده کنند.

قوانین اتخاذ شده فعلی چه بەموقع دادخواهی و چه بەموقع مجازات به کمک همگان(ماورای مذهب، زبان و قومیت) آمده و با این تفاسیر نباید افرادی که بدون توجه به عواقب قانون‌شکنی به هتک حرمت و تهدید گردانندگان رسانەهای خبری می‌پردازند از چشم مجریان ‌قانون، دیدەبان‌های حقوقی و مردم که صاحبان اصلی رسانه هستند به دور بمانند.

رسانه ها باید زیر چتر قانون و با حمایت مخاطب همانند گذشته با رعایت اصول حرفه ای به تلاش خود در راستای روشنگری به جامعه ادامه داده و مصمم تر از قبل و با ثبات بیشتر در راستای حفظ مصالح نظام مقدس اسلامی و تمرکز بر فرهنگ اسلامی و ایرانی تلاش نمایند.

بهروز محمدی مدیر مسوول نشریه منطقه ای استدلال منتشر شده درشماره۹۲ تاریخ۹۷/۹/۱۴

 

 

نظرات بینندگان:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

هفت + شانزده =