اعظمی نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد گفت: مسئولان و گروه کارشناسی طرح انتقال آب هلیل رود به شمال کرمان، چگونه به این نتیجه رسیده‌اند که بخش کشاورزی هفت شهرستان جنوبی را از بین ببرند و آب مورد نیاز معدن مس درآلو را تامین کنند.

به گزارش پایگاه خبری کنار صندل به نقل از کاغذ وطن، جازموریان؛ نامی که شنیدنش یادآور کتاب جغرافیا است، نام تالاب جازموریان در کتاب درسی دانش آموزان ایرانی نوشته شده است.
جازموریان در قدیم بزرگترین مرکز تولید علوفه دام کشور به انبار علوفه ایران معروف بوده است یکی از زیباترین و سرسبزترین تالابهای کشور بود که به مرور زمان به دلیل خشکسالی‌های پیاپی و بستن سدهای آب در بالادست هلیل رود اکوسیستم در معرض نابودی و حتی بخش‌هایی از آن ازبین رفته است.

منطقه جازموریان از سه قسمت به استانهای کرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان وصل می شود.یکی از پرآب ترین رودهایی که به حوزه آبخیز تالاب جازموریان منتهی می شود هلیل رود است که از شهرستان های رابر و بافت و هفت شهرستان جنوبی، جیرفت، عنبرآباد، کهنوج، قلعه گنج، رودبار جنوب، فاریاب و منوجان می گذرد، تا خود را به مقصد جازموریان برساند.

در سفری که در تاریخ پنجم دی ماه ۱۳۹۹ به جازموریان داشتیم قدرت و عظمت پروردگار، در کنار زحمت و تلاش مردمان نجیب جنوب کرمان به زیبایی قابل دیدن بود، سرتاسر مسیر فرش سبز رنگ زیبایی که حاصل دسترنج کشاورزان است بر زمین پهن شده بود، این سرسبزی و آبادانی، امید به زندگی را دل مردمان جنوب همیشه روشن نگه داشته است.

پس از ساعت ها، به جازموریان رسیدیم، منطقه ای که در سالهای پربارش هم از کم آبی رنج می برد، مردم در جازموریان با همان حقابه رها شده از سدهای بالادست مشغول به کار و زندگی هستند.
در جازموریان شتران تشنه، گاو، گوسفندان و پرندگان و حیوانات از کم آبی و بی آبی رنج می برند و کیلومترها راه می روند تا خود را به آبشخوری برسانند تا تشنگی شان رفع شود. متاسفانه در طول مسیر شاهد لاشه و بدن بی جان حیوانات بودیم، که دیدن آن روح انسان را آزرده می کند.

کپَرهای خالی از سکنه ای در حاشیه تالاب جازموریان وجود دارد که ساربانان می‌گفتند مردم به دلیل نبود آب، از اینجا رفته اند، شنیدن این جمله و دیدن این صحنه ها واقعا ناراحت کننده بود.

منطقه وسیع جازموریان که روزی به انبار علوفه ایران معروف بوده است، حال به بیابانی، با علف ها و بوته های خشک تبدیل شده که تنها در بخش هایی از این وسعت عظیم، قطره آبی نمایان است و در این دشت بزرگ و با عظمت بیشتر آنچه دیده میشود سراب است نه آب!

ساکنان جازموریان به انتقال آب اعتراض دارند

پای صحبت های مردم نشستیم که با گویش جنوبی صحبت می کردند اما گفته های تلخ و رنج بی آبی، شیرینی گفت و گویمان را کم می کرد.
ابراهیم بهزادی از عشایر منطقه جازموریان با اشاره به سختی‌های زندگی، کار و فعالیتش در شرایط سخت کم آبی، گفت: به دلیل کم آبی اکثر دامهایش تلف شده است.

او افزود: برای آبرسانی به دام، فاصله زیادی را باید طی کنیم تا بتوانیم آب را با تانکر به دام برسانیم.

بهزادی گفت: اگر آب هلیل رود را به روی مردم جازموریان ببندند زندگی در جازموریان نابود می‌شود و با این اتفاق نه تنها شاهد از بین رفتن دام و شتر هایمان هستیم حتی ما مردم هم از بی آبی جان خود را ازدست می دهیم.

کریم بامری شورای روستای رحمت آباد در منطقه جازموریان اشاره ای به گذشته کرد و گفت: در سال ۴۶ کل دامداران در منطقه جازموریان زندگی می کردند، اما اکنون متاسفانه دام ها در جازموریان تلف می شوند.

کریم بامری با ابراز گله مندی از رسیدگی نکردن
مسئولان تصریح کرد: برخی مسئولان فقط با هلی کوپتر از جازموریان بازدید می کنند و وعده های پوچ می دهند.

او با اشاره به انتقال آب هلیل رود به شمال استان کرمان گفت: اگر آب هلیل رود به کرمان منتقل شود زندگی تمام مردمان این منطقه نابود می شود.

امین علیمرادی به نمایندگی از ایل سالار رودبار جنوب می گوید: مردم نجیب جازموریان از بی آبی رنج می برند، چطور می خواهند همین مقدار کم آب را از این مردم بگیرند و به شمال استان منتقل کنند.

او با اشاره به پروژه انتقال آب خلیج فارس به سیرجان افزود: مسئولین پروژه انتقال آب هلیل رود، همان آبی که از خلیج فارس به سیرجان رسیده است را به سایر نقاط کرمان منتقل کنند و زندگی را از مردم جنوب کرمان نگیرند.

یعقوب علی رودباری به نمایندگی از ایل رئیسی سرحدی سیستانی گفت: ما برای حفظ آرمان های انقلاب و خون شهیدان از جان و مال و زندگی خود می گذریم و برای حفظ زندگی مردم مظلوم و محروم جنوب کرمان جان خود را فدا می کنیم.

او افزود: زندگی مردم در جازموریان به سختی پیش می رود و رنج بی آبی مردم را از پا درآورده است برای حفظ جان و مال و زندگی مردم مظلوم جنوب کرمان فریاد دادخواهی سر می دهیم.

حجت الاسلام محمد بامری امام جمعه موقت و عضو شورای اسلامی شهر زهکلوت با اشاره به رنج مردم از بی آبی گفت: مردم در جازموریان به سختی زندگی می‌کنند و برای بدست آوردن جرعه ای آب مسافت طولانی را طی
می کنند تا آب را باتانکر به محل زندگی خود برسانند.

او افزود: اگر منطقه ای خالی از سکنه شود تبعات بدی از جمله ناامنی را دنبال دارد.
حجت الاسلام بامری با اشاره به صحبت های استاندار جدید استان کرمان تصریح کرد: جمله تبعیض به نفع مردم مناطق محروم که در صحبت های خود بیان کرده است یعنی مساوات، از استاندار کرمان خواهشمندیم اجازه ندهند آب را به روی مردم محروم جنوب ببندد و ادامه پروژه انتقال آب هلیل رود به شمال استان کرمان را متوقف کند.

تامین آب معدن درآلو مهمتر است یا کشاورزی شهرستانهای جنوبی؟

ذبیح الله اعظمی نماینده مردم شهرستان های جیرفت و عنبرآباد در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار پایگاه خبری کنار صندل با اشاره به پروژه انتقال آب هلیل رود به شمال استان کرمان گفت: مطالعات این طرح مربوط به دهه هفتاد است و از دهه ۸۰ ساخت سد صفارود آغاز شده است.

او افزود: هدف از ساخت سد صفارود تامین آب شرب شهرستان رابر، آب شهر کرمان و تامین آب شرب معدن مس درآلو است.اعظمی تصریح کرد: حجم مفید مخزن سد صفارود حدودا ۵۷ میلیون متر مکعب است در صورتی که آب مورد نیاز شهر کرمان ۵۹ میلیون متر مکعب در سال گزارش شده است.

اعظمی تصریح کرد: آب این سد نه تنها برای شهر کرمان کافی نیست بلکه برای معدن مس درآلو هم کافی نیست.

اعظمی با بیان اینکه منطقه جنوب کرمان به قطب کشاورزی ایران معروف است و سالانه ۴ و نیم میلیون تن محصول کشاورزی در این منطقه تولید می شود، افزود: مسئولان و گروه کارشناسی این طرح چگونه به این نتیجه رسیده‌اند که بخش کشاورزی هفت شهرستان جنوبی را از بین ببرند و آب مورد نیاز معدن مس درآلو را تامین کنند، با این کارشناسی تامین آب معدن مس درآلو واجب تر از کشاورزی جنوب کرمان است.!

او با اشاره به اینکه میزان ذخیره آب سد صفارود کمتر از آب مورد نیاز شهر کرمان است تصریح کرد: پروژه انتقال آب هلیل رود به شمال استان کرمان یک پروژه غیرکارشناسی و غیر محیط زیستی است.

نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد در مجلس گفت: این طرح برخلاف آنچه گفته شده است کمتر از ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، با همه این شرایط حتی اگر نزدیک به اتمام پروژه هم باشد اجازه ادامه این طرح را نمی دهیم و هلیل رود را به جازموریان می رسانیم.

گزارشگر؛ مژگان سنجری
عکاس؛ فاطمه اسکندری نسب