تیمور سالاری وکیل و فعال اجتماعی نوشت:

همانطوری که مستحضرید با کشف تمدن ارت (جیرفت) در حاشیه هلیل رود؛ مورخان معاصر تاریخ تمدن جهانی را دوباره بازنگری کردند یعنی قبل از این تمدن اولیه بشری را بین النهرین می‌دانستند

لکن با کشفیات محوطه‌های باستانی و تاریخی جیرفت، کهن ترین تمدن بشری را طبق اسناد واشیا عتیقه و در راس آن کشف تپه‌های تاریخی کنار صندل اثبات نمود و سرفصل جدیدی را در تاریخ تمدن بشری رقم زد،

اما متاسفانه مسولان استانی آنچنان که باید و شاید برای شناساندن و ظرفیت های بزرگ این تمدن اقدامات لازم را انجام ندادند و به عبارتی اگر بگوییم، در این رابطه نه تنها حمایت نکردند بلکه در مسیر شناساندن عظمت این تمدن سنگ اندازی کردند زیرا ؛ طبق رویه معمولی در این زمینه، یعنی کشف مکانهای تاریخی مهمترین و اولین اقدام ،تسریع برای ثبت جهانی آثار و میراث فرهنگی می‌باشد

چون ثبت جهانی مدرک هویت رسمی در مقیاس دنیا برای یک اثر فرهنگی است قطعا تا ثبت نشده همانند یک انسان فاقد شناسنامه که مدرک رسمی و قانونی احراز هویت و شناخت وی در جامعه و نزد نهادها محسوب می‌شود، به گونه‌ای که یک انسان شناسنامه نداشته باشد کسی او را نمی‌شناسد و به طریق اولی مراوده و ارتباط با وی به لحاظ ریسک پذیری بالا که خطراتی را متوجه افزاد از سوی آدم ناشناس می‌نماید؛ قاعدتاً وی ارزش و اعتبار اجتماعی در نزد مردم یک جامعه به اندازه فرد شناسنامه دار، نمی‌تواند داشته باشد ،هرچند شاید انسان فاقد هویت، آدم اخلاق مدار ،قوی هیکل وانسانی نمونه هم باشد اما هویت سند معتبری برای کسب احترام و اعتماد افراد هست، در خصوص میراث فرهنگی وآثار تاریخی نیز این چنین است.

به طوری که تا عدم ثبت حتی مردم محل هم به شاید ارزش آنان را ندانند وکمک به یغما بردن اشیاء آن تمدن هم می‌کنند ،که مشکل در ابتدای کشفیات یک معضل اجتماعی بزرگ بود که خوشبختانه با فرهنگ سازی وحفاظت از محل آثار باستانی روبه افول رفت و شاید درحال حاضر سرقت اشیاء عتیقه بسیار کم باشد وحداقل به میزان اپیدمی دو دهه گذشته یعنی ابتدای کشف این تمدن سترگ اولیه بشری دیگر نیست ؛

اما معضل بزرگی که باید در همان ابتدای کشفیات برای آن چاره اندیشی می‌کردند اقدام برای ثبت جهانی تپه های باستانی کنارصندل هست چون با ثبت جهانی یعنی شناسنامه دار شدن یک اثر وشناساندن وشناخته شدن آن در سطح جهانی، که هم برای اعتبار ایران ،هم برای گسیل شدن گردشگران خارجی وارز آوری توسعه منطقه ای حداقل آثار واضح آن می‌باشد.

این روزها با افتخار ومنت گذاشتن مسولان استانی خاصه مدیر کل محترم میراث فرهنگی استان کرمان از تعیین عرصه ،حریم ومحدوده تپه ها خبر داده ؛ اما اینکه چرا با گذشت بیست سال از کشف این تپه ها تا حالا برای ثبت جهانی آنان اقدام نکردنذ؟! یعنی این قدر زمان برای رفع معارض ومزاحم احتمالی برده تا تعیین حریم و حدود انجام شد؟!و دیگر

سوالات مفروضی اذهان عمومی که بی پاسخ مانده است !!

برفرض موانع ومزاحمت حریم توسط افراد محلی وکشاورزان ایجاد شد اما دو دهه نه تنها مدت کمی نبود بلکه زیاد هم هست ،که برای حل این معضل راه حلی همانند الآن، اندیشیده می‌شد!!

همگان می‌دانندکه با عدم ثبت جهانی تپه های باستانی کنارصندل ظرفیت گردشگری و یک راه ارز آوری برای کشور و ایجاد بستر مهم وبزرگی برای توسعه شهری و منطقه ای را ازدست دادیم و در صورت ارزیابی خسارات وارده طبق کارشناسی می‌توان گفت؛ هزاران میلیارد تومان شاید با یک سهل انگاری اعم از عامدانه یا غیرعامدانه به کشور ومردم این خطه وارد شد این سوای برآورد خسارت معنوی که با این عدم ثبت به موقع به این موضوع وارد گردیده است

با این اوصاف می‌توان با یک بررسی کارشناسی نسبت به این فرآیند چند دهه، مدیران ومسولانی که در هر کدام از دولت‌ها اهمال یا سهل انگاری کرده از باب ترک فعل منجر به ورود خسارات مادی و معنوی شده, برای مطالبه حقوق تضییعی مردم این منطقه و کشور اقدام مقتضی و شایسته قانونی انجام داد.

تیمور سالاری ۱۴۰۰/۷/۸ هجری خورشیدی