در طی صد سال گذشته همه‌گیری‌های گوناگونی در جهان رخ‌داده و میلیون‌ها انسان را به کام مرگ فرو برده؛ اما طی چند دهۀ اخیر، جهان، بحرانی همانند کرونا به خود ندیده و این مهمان ناخواندۀ چینی توانست عظمت بشریت، علم و تکنولوژی را به سُخره بگیرد و آن‌چنان دنیای مترقی را بی‌اعتبار کند که سران جهان در اوج بحران، از ترس مرگ، کنج عزلت اختیار کنند. در کشور ما که درگیر مشکلات عدیدۀ اقتصادی است و از بحران بزرگتری به نام تحریم‌های بی‌شمار بین‌المللی رنج می‌برد، این بلای خانمان‌سوز اثرات مخرب بیشتری برجای گذاشته است و همچنان ما در سایۀ تصمیم‌های اشتباه مدیران و اقتصاد شکنندۀ خانوارها، شاهد تداوم پیک‌های این ویروس و قربانی‌شدن هم‌وطنان بی‌گناهمان هستیم.
اما نکته‌ای که در شروع فصل سرما و آغاز بارش‌ها و احتمال وقوع سیل و خدای ناکرده زلزله‌های فصول سرد سال که زلزلۀ یزدان‌شهر و چند زمین‌لرزۀ کوچک دیگر آغازگر آن شدند، قابل‌توجه است، آمادگی و فراهم کردن امکانات برای رویارویی با این بلایا است؛ زیرا در شرایطی که اوضاع اقتصادی کشور مناسب‌تر و خبری از پاندمی کرونا نبود، ما شاهد تجربه‌های تلخی بودیم که همواره با وقوع سیل یا زلزله، مدیریت بحران ما بسیار ضعیف عمل می‌کرد و اگر امدادهای مردمی نمی‌بود گره حوادث هرگز باز نمی‌گردید، لذا هم‌‌اکنون که تمامی نیروهای امداد و نجات و به‌ویژه کادر درمان دچار فرسودگی روحی و جسمی گردیده‌اند، در ملزومات امدادی، پزشکی و دارویی محدودیت داشته و فضاهای درمانی پر از بیماران کرونایی است، از هم‌اینک باید مدیریت استان با هماهنگی مرکز، تدابیر لازم را برای حوادث احتمالی مذکور که در استان کرمان به‌دلیل شرایط خاص جغرافیایی و اقلیمی غیرقابل‌ِاجتناب است، اتخاذ نمایند تا خدای ناکرده در میانۀ این بحران کُشنده غافلگیر نشویم و باری بر بار مردم، به‌ویژه روستاییان محروم افزوده نشود.
منتشر شده در شماره ۱۱۳ نشریه روشنفکری- ۱۰ آبان‌ماه ۱۴۰۰