مهدیه مجاز نوشت:
آیا هنرتاتر وبازیگری و تاتردرمانی و سایررشته های هنری نظیرنقاشی و موسیقی راه درمان مناسبی درجهت رفع مشکلات روحی و روانی انسانها می باشند؟!؟! آیاتاتردرمانی وسایکودرام رامی شناسیم ؟!؟!
ترکیب روان شناسی وهنردردنیای امروز یک روش گروه درمانی است که خصوصیات برجسته شخصیت،ارتباطات بین فردی ،تعارضات ،کشمکش روانی و اختلالات افرا توسط روشهای مخصوص نمایش مورد مشاهده وبررسی قرارمی گیرد . تاتر و تاتردرمانی مقوله بسیار حائزاهمیتی در هنرهای نمایشی و علم روانشناسی است. ادمی که دچاراختلال خلقی و عصبی است پرخاشگرخجالتی کم رو یا پرحرف است مشکلاتش ازطریق تاتردرمانی قابل حل است،همچنین دردرمان اختلالات روانی بسیار پیشرفته که ریشه آنها گنگ و مبهم است تاثیرزیادی دارد .سایکودرام نمایشی است که تعارضهای عاطفی را روشن میکندومشکلات راحل می کندواین رویکردمتوجه بخشهای عمیق عواطف فردی است ودرگذشته وحال و اینده افرادسیرمی کند.سایکودرام برای رشد و شکوفایی تواناییهای بشری به کار می رود وباروان درمانی گروهی ریشه های مشترک بسیاری دارد.

سایکودرام یکی ازشاخه های هنردرمانی است مثل موسیقی درمانی ونقاشی درمانی که نقش بسیارمهم وموثری دردرمان اختلالات روانی دارند . .دراین روش ازنمایش استفاده میشودتایک ادراک یا احساس خاص به شکل رفتاردرآید ونتیجه آن دستیابی به شناخت کاملتری ازدنیای درونی انسان خواهد بود .درواقع سایکودرام نمایشی است که تعارضهای عاطفی را روشن می کندومشکلات را حل میکند ،این رویکرد متوجه بخشهای عمیق عواطف فردی است ودرگذشته،حال و آینده افرادسیر میکند .سایکودرام برای رشد و شکوفایی تواناییهای بشری به کار می رود و با رواندرمانی های گروهی ریشه های مشترک بسیاری دارد.سایکودرام نقطه تلاقی نمایش و روانشناسی است،درست جاییکه ازهنرنمایش دردرمان آشفتگیهای روانی استفاده می شودبنابرابن نقطه اتصال سایکودرام وتاترمفهوم‌درام است وتفاوت ان دو درمفهوم بداهه خلاصه می شود،

درسایکودرام متن نمایشنامه ازپیش تعیین شده ای وجود نداردوهمه چیز دراینجاواکنون رخ می دهد،درواقع به فرد کمک می شود تامشکلش راخلاقانه بازی کندبه جای اینکه صرفادرمورد آن صحبت کند.حیطه های کاربرد سایکودرام حوزه کودک و نوجوان ،مقاطع مختلف تحصیلی،آموزش مددکاری صنعت زوج درمانی،درمان اختلالات روانی ،معتادان به موادمخدروبیمارستانهامی باشد .سایکودرام یک رویکرد بسیار اجتماعی است،وبرارتباط پویای انسان وجامعه تمرکزدارد،سایکودرام انسان یاراست وباخلق موقعیتهای نمایشی به افراد کمک‌می کندتاگره های روانی خودراشناخته و بازکنند،درسایکودرام به افراد کمک‌می شودمساله خودرا شناخته وبازنگری کنندازحالت سکون خارج شده به عمل درامده وبه پالایش هیجانی برسند.درسایکودرام کارگردان به صورت گفتگو وارد عمل می شودوبیشترسوال می پرسدوباتکنیکهای خاص سعی دربهبود بیماردارد .مثل تکنیک صندلی داغ که فردمی نشیندوافرادمختلف این اجازه رادارندتاازاوسوالات بسیاری کنندواوبدون هیچ ترس و واهمه ای به آنهاجواب بدهد،امادرتاتردرمانی کارگردان بیشترفضایی رامی سازدتادرمانجوازطریق آن فضاهای ایجادشده به عکس العمل واداشته شود.باپخش موسیقی وحرکات کارگردان وارد صحنه می شودبقیه هم ازدرون به این خواسته می رسندوواردبازی می شوندکه همه چیزدرهمان ابتدادرمان محسوب می شود،دراین فعالیت نمایشی تماشاگری درکارنیست ویک گروه به بازیهای نمایشی درجمع خود وبرای خود می پردازندوموضوع آن زندگی و تمایلات خودبازیگران است .سایکودرام راه پیشگیری ودرمان مسائل روانی واجتماعی است.

تاتردرمانی نمایشنامه ای است که سناریوراخودمراجعه کننده باکمک بقیه مراجعان که درگروه نقش تماشاگررادارنددرصحنه بازی می کند.تاتردرمانی حافظه هیجانی واحساسی افرادراکه درنیمکره راست مغزواقع شده درصحنه به همراه نیمکره چپ که واقعیتهای روزمره ومنطقی است،واردبازی می کند.نکته مهم اینست که سایکودرام درواقع محل تلاقی نیمکره راست وچپ مغز است درواقع بازی دادن نیمکره راست مغز باعث شده است که این نوع شیوه رواندرمانی نسبت به سایرروان درمانی هابرتری داشته باشد .گروه تاتردرمانی شامل مراجعه کننده یابازیگروکارگردان یادرمانگروصحنه و تماشاگران می باشد که بابازیگرهمانندسازی می کنند،دریک مرحله آنهاجزحضاروتماشاگران هستندودرمرحله دیگر بازیگر.نکته حائزاهمیت درتاتردرمانی خودانگیختگی وخلاقیت است که مراجعه کننده درخودصحنه فرصت پرداختن به بخشهایی ازتحول عاطفی وشناختی پیدا می کندوصحنه نمایش فرصت مجددی دراختیارفردقرارمی دهدتاجنبه هایی ازوجودخودراکه کشف نکرده یافراموش کرده پیداکند.تاتردرمانی دارای سطوح متعددی است که عبارتند ازمرحله امادگی درجلسات اول که به مسایل وخاطرات کم اهمیت ورویدادهایی که درزمان حال است می پردازد.همچنین خاطرات مهم مشکلات وتعارضهایی که نزدیک به گذشته فرد است مورد تحلیل وبررسی قرارمی گیرد.ونهایتا درونی ترین آسیبهامربوط به آیا هنرتاتر وبازیگری و تاتردرمانی و سایررشته های هنری نظیرنقاشی و موسیقی راه درمان مناسبی درجهت رفع مشکلات روحی و روانی انسانها می باشند؟!؟! آیاتاتردرمانی وسایکودرام رامی شناسیم ؟!؟!

ترکیب روان شناسی وهنردردنیای امروز یک روش گروه درمانی است که خصوصیات برجسته شخصیت،ارتباطات بین فردی ،تعارضات ،کشمکش روانی و اختلالات افرا توسط روشهای مخصوص نمایش مورد مشاهده وبررسی قرارمی گیرد . تاتر و تاتردرمانی مقوله بسیار حائزاهمیتی در هنرهای نمایشی و علم روانشناسی است. ادمی که دچاراختلال خلقی و عصبی است پرخاشگرخجالتی کم رو یا پرحرف است مشکلاتش ازطریق تاتردرمانی قابل حل است،همچنین دردرمان اختلالات روانی بسیار پیشرفته که ریشه آنها گنگ و مبهم است تاثیرزیادی دارد .سایکودرام نمایشی است که تعارضهای عاطفی را روشن میکندومشکلات راحل می کندواین رویکردمتوجه بخشهای عمیق عواطف فردی است ودرگذشته وحال و اینده افرادسیرمی کند.سایکودرام برای رشد و شکوفایی تواناییهای بشری به کار می رود وباروان درمانی گروهی ریشه های مشترک بسیاری دارد.

سایکودرام یکی ازشاخه های هنردرمانی است مثل موسیقی درمانی ونقاشی درمانی که نقش بسیارمهم وموثری دردرمان اختلالات روانی دارند . .دراین روش ازنمایش استفاده میشودتایک ادراک یا احساس خاص به شکل رفتاردرآید ونتیجه آن دستیابی به شناخت کاملتری ازدنیای درونی انسان خواهد بود .درواقع سایکودرام نمایشی است که تعارضهای عاطفی را روشن می کندومشکلات را حل میکند ،این رویکرد متوجه بخشهای عمیق عواطف فردی است ودرگذشته،حال و آینده افرادسیر میکند .سایکودرام برای رشد و شکوفایی تواناییهای بشری به کار می رود و با رواندرمانی های گروهی ریشه های مشترک بسیاری دارد.سایکودرام نقطه تلاقی نمایش و روانشناسی است،درست جاییکه ازهنرنمایش دردرمان آشفتگیهای روانی استفاده می شودبنابرابن نقطه اتصال سایکودرام وتاترمفهوم‌درام است وتفاوت ان دو درمفهوم بداهه خلاصه می شود،درسایکودرام متن نمایشنامه ازپیش تعیین شده ای وجود نداردوهمه چیز دراینجاواکنون رخ می دهد،درواقع به فرد کمک می شود تامشکلش راخلاقانه بازی کندبه جای اینکه صرفادرمورد آن صحبت کند.حیطه های کاربرد سایکودرام حوزه کودک و نوجوان ،مقاطع مختلف تحصیلی،آموزش مددکاری صنعت زوج درمانی،درمان اختلالات روانی ،معتادان به موادمخدروبیمارستانهامی باشد .

سایکودرام یک رویکرد بسیار اجتماعی است،وبرارتباط پویای انسان وجامعه تمرکزدارد،سایکودرام انسان یاراست وباخلق موقعیتهای نمایشی به افراد کمک‌می کندتاگره های روانی خودراشناخته و بازکنند،درسایکودرام به افراد کمک‌می شودمساله خودرا شناخته وبازنگری کنندازحالت سکون خارج شده به عمل درامده وبه پالایش هیجانی برسند.درسایکودرام کارگردان به صورت گفتگو وارد عمل می شودوبیشترسوال می پرسدوباتکنیکهای خاص سعی دربهبود بیماردارد .مثل تکنیک صندلی داغ که فردمی نشیندوافرادمختلف این اجازه رادارندتاازاوسوالات بسیاری کنندواوبدون هیچ ترس و واهمه ای به آنهاجواب بدهد،امادرتاتردرمانی کارگردان بیشترفضایی رامی سازدتادرمانجوازطریق آن فضاهای ایجادشده به عکس العمل واداشته شود.باپخش موسیقی وحرکات کارگردان وارد صحنه می شودبقیه هم ازدرون به این خواسته می رسندوواردبازی می شوندکه همه چیزدرهمان ابتدادرمان محسوب می شود،دراین فعالیت نمایشی تماشاگری درکارنیست ویک گروه به بازیهای نمایشی درجمع خود وبرای خود می پردازندوموضوع آن زندگی و تمایلات خودبازیگران است .سایکودرام راه پیشگیری ودرمان مسائل روانی واجتماعی است.تاتردرمانی نمایشنامه ای است که سناریوراخودمراجعه کننده باکمک بقیه مراجعان که درگروه نقش تماشاگررادارنددرصحنه بازی می کند.

تاتردرمانی حافظه هیجانی واحساسی افرادراکه درنیمکره راست مغزواقع شده درصحنه به همراه نیمکره چپ که واقعیتهای روزمره ومنطقی است،واردبازی می کند.نکته مهم اینست که سایکودرام درواقع محل تلاقی نیمکره راست وچپ مغز است درواقع بازی دادن نیمکره راست مغز باعث شده است که این نوع شیوه رواندرمانی نسبت به سایرروان درمانی هابرتری داشته باشد .گروه تاتردرمانی شامل مراجعه کننده یابازیگروکارگردان یادرمانگروصحنه و تماشاگران می باشد که بابازیگرهمانندسازی می کنند،دریک مرحله آنهاجزحضاروتماشاگران هستندودرمرحله دیگر بازیگر.نکته حائزاهمیت درتاتردرمانی خودانگیختگی وخلاقیت است که مراجعه کننده درخودصحنه فرصت پرداختن به بخشهایی ازتحول عاطفی وشناختی پیدا می کندوصحنه نمایش فرصت مجددی دراختیارفردقرارمی دهدتاجنبه هایی ازوجودخودراکه کشف نکرده یافراموش کرده پیداکند.تاتردرمانی دارای سطوح متعددی است که عبارتند ازمرحله امادگی درجلسات اول که به مسایل وخاطرات کم اهمیت ورویدادهایی که درزمان حال است می پردازد.