باگسترش شبکه های اجتماعی مجازی در کشور و در پی آن گروههای مختلفی برای تبادل و اظهار نظر راجع به موضوعات مختلف هنری شکل گرفت که گروه ها و انجمن های شعری نیز از آن دسته اند.

بعد از گذشت چند سال زمان مناسبی است به نقد و بررسی و تاثیر این شبکه ها بر شعر و ادبیات بپردازیم در این نوشته کوتاه بر آنیم تا از تاثیرات زیانباری که به واسطه فضایی که در این شبکه ها حاکم است بر روی شعر بپردازیم.

نخستین مسله ای که به کثرت در بیشتر این گروها دیده میشود انتشار مطالب و یاداشتها و شعر های بدون منبع و شناسنامه ایست که در بین گروه های مختلف دست به دست میچرخند آگاهانه یا نا آگاهانه حق و حقوق مولف را به هیچ می انگارند مسئله درد ناک دیگری که در این شبکه ها رواج دارد منتسب کردن شعری به نام یک شخصیت دیگر است ،جدیدا ابیات سست و پر از غلط نحوی و وزنی و معنایی را به بانو سیمین بهبهانی منتسب و منتشر نموده اند کسی که کمترین آشنایی با شعر و ادبیات داشته باشد میداند سیمین یکی از ارکان شعر امروز و صاحب آثار شکوهمند در زبان و غزل های رشک بر انگیز است همچنین نسبت دادن شعری از ناصر فیض به مولانا یا شعری از افشین یدالهی که تیراژ یک مجموعه تلویزونی در سالهای دور بود به مولانا و موارد بی شمار دیگری که از حوصله این نوشته خارج است.

آنچه که در تمامی این گروهها حرف اول و آخر را میزند این است که دور ، دور کپی سرایی هاست و تلخ تر اینجاست که کپی مشهور تر از اصل است با گسترش این شبکه ها تب شاعر شدن همه گیر شده و خیلی ها با تاثیر پذیریی از فضای شعری چند جمله را پشت سر هم ردیف میکنند و تحت عنوان شعر به اشتراک میزارند و خود را شاعر می دانند و جماعت حاضر در این اشفته بازارها به خاطر آشنایی گردهای مضحک سیل لایک و احسنت و آفرین را حواله این نوشته های سست میکند که از هر گونه عناصر شاعرانه تهی می باشند و نویسنده بی ذوق و بیسواد که فرق بین شعر و جملات قصار و مینی مال و دل نوشته و متن ادبی را نمیداند و در عمرش شعر نخوانده در عالم هپروت میبرند و خیال میکند اینها شعر است.

در غیاب مطالعه کتاب های خوب شعر این گونه نوشته ها محل بروز و ظهور پیدا میکنند و بر مخاطبین این شبکه ها که علاقمند به شعر هستند تحمیل می شوند و انتظارات آنها را از شعر تا این اندازه تنزل میدهند متاسفانه در خیلی از این گروه ها سوای گروه های تخصصی شعر که از شاعران بنام و متعهد به شعر و ادبیات تشکیل شده اند آنچه به خورد مخاطبین و اعضاء خود میدهند شعر نیست نوشته هاایست که از لحاظ ظاهری و مفهومی چیزی برای عرضه ندارند.

و در آخر اینکه بسیاری از منتقدین و شاعران از یاداشتهایی که منتشر کردند بر می آید بر این باورند که فضای حاکم بر شبکه های اجتماعی مجازی باعث آفت زدگی شعر شده است .

اسحق رمشکی قلعه گنج