یکی از ویژگی های ممتاز انقلاب اسلامی ایران، دمکراسی بودن آن است که مردم با انتخاب مستقیم نماینده در مجلس شورای اسلامی بر سرنوشت سیاسی خود دخالت مستقیم دارند.

از بدو انقلاب تا کنون مردم جنوب کرمان همراه با سراسر کشور نمایندگان زیادی را روانه ی مجلس شورای اسلامی کردند که در این میان کمیسیون کشاورزی مجلس در طولانی مدت همواره یک پای ثابتش نماینده ای از جنوب کرمان در ادوار مختلف بوده و هست، هر چند در این مدت خصوصا” سالهای قبل تر گام هایی برداشته شد اما هیچگاه نتوانست انتظارات کشاورزان دست پینه بسته ی جنوب کرمان که اقتصادشان بر کشاورزی استوار است را برآورده سازد.

خشک سالی های پیاپی همراه با بی برنامگی های فروش محصولاتشان توسط دستگاههای متولی هیچ گاه بدهی کشاورزان به بانک ها را مرتفع نگردانید، این در حالی بود که هر یک از نمایندگان راه یافته به کمیسیون کشاورزی تحصیلات مرتبط با کمیسیون مزبور را نداشتند تا بتوانند در کارزار علمی نظر اعضای کمیسیون را برای اقدام لازم در مورد حوزه ی انتخابیه ی خود تامین کنند، به طوری که برخی از این نمایندگان جنوب چنان بی برنامه بودند که حتی مشاورانشان به تعداد انگشتان دست هم نمی رسید تا با بهره جویی از یک خرد جمعی بتوانند لااقل مشکلات موکلانشان را بشنوند!!

از آن جایی که در جنوب کرمان درد گذشته بیشتر و هنوز هم احزاب و تشکل های سیاسی نمود بارزی ندارند و نقش آنها را سران طوایف بازی می کنند انتظار می رفت تا از نظر همین سران طوایف به همراه دانش آموختگان دانشگاهها در زمینه های مختلف بیشتر استفاده شود.

در حوزه ای انتخابیه ایی که مردم بیش از ۹۵ درصد به یک جریان سیاسی رای می دهند و همین مردم در دور بعد با همین میزان به جریانی خلاف این موضع سیاسی رای می دهند باید گفت که این مردم فارغ از هر نوع گرایش سیاسی اعتماد ویژه ای به وکیلشان داشته اند تا مشکلاتشان را مرتفع گرداند،  و فقط به رفع مشکلاتشان می اندیشند و بس، حال نماینده ای که این توان را در خود نمی بیند یا زحمت طرح و برنامه را برای موکلان خود نکشیده است چگونه می تواند در برابر نماینده ای که حتی برای ریزگردهای آلوده کننده ی هوا طرح و برنامه دارد مقابله کند و نظرش را با خود همراه و تامین کند؟!

نماینده ی بی برنامه فقط روزمرگی می کند و در اعیاد و مناسبت ها و تودیع و معارفه های بی نقش خود و در سوگواری های افراد مهم در حوزه ی انتخابیه ی خود حضور پیدا می کند و پس از قرائت فاتحه مجددا” رهسپار مجلس می شود تا بی برنامگی خود را با دنبال کردن حوادث کشور کامل کند که مثلا” ظریف چه گفت؟ یا زنجانی به کی پول داد؟

بر اساس ماده ۵۱ قانون آئین نامه داخلی مجلس هر نماینده می تواند پس از ۶ ماه از آغاز به کار هر دوره ی مجلس از طریق هیئت رئیسه تقاضای تغییر کمیسیون بکند انتظار می رفت تا با توجه به افت ولتاژ برق و عدم گاز رسانی و آب و فاضلاب لااقل پس از یک دوره، یکی از نمایندگان راه یافته به مجلس تقاضای ورود به کمیسیون انرژی مجلس را بنماید تا بلکه در این کمیسیون بتواند مفیدتر واقع شود، هم چنین انتظار می رفت تا با ورود به کمیسیون اقتصادی مجلس به جای استمهال بدهی کشاورزان این بار برای رفع بدهی آنها گام مهمتری بردارد.

همه مستحضرند که جنوب کرمان دارای معادن کم نظیری است که با ورود چندین نماینده به مجلس هنوز برای صنعت و معدن و گردشگری آن فکر اساسی و ریشه ای صورت نگرفته است.

لازم به ذکر است که حوزه ی انتخابیه ی کهنوج تا کنون از دانش آموختگان حوزه ی علمیه بیشترین استفاده را برده ولی حوزه ی انتخابیه ی جیرفت نمایندگانی از طیف دانشگاهی و حوزه را توام تجربه کرده است.

همه می دانیم که امیرکبیر دوران طولانی مدتی در مسند وزارت ناصر الدین شاه قاجار نبود ولی در همان مدت اندک هم منشا تحولات زیادی در کشور از جمله کم کردن مخارج درباریان ، اعزام افرادی به خارج برای یادگرفتن شغل و حرفه، احداث دارالفنون، و چاپ روزنامه بود که اینها بخشی از آن است.

کوتاه سخن این که هنوز هم فرصت باقی است تا نمایندگان محترم بتوانند با تشکیل کارگروه های مردمی و بلاواسطه ی خود، مشکلات را به دست خود مردم حل کنند و برای رفع ناملایمات آستین همت را بالا بزنند و طرحی نو دراندازند.

خدامراد میرآبادی: مدرس دانشگاه