به گزارش سایت کنارصندل, پس از تحریف های جغرافیایی چند روز پیش دیار سبزواران و نگاه های تبعیض آلود به کرمان جنوبی, در آستانۀ روز حقوق بشر و کرامت انسانی شاهد تحریف و تغییر در منشور بین المللی حقوق بشر نیز بوده ایم.

منشوری که حیات و زندگی همراه با آسایش و امکانات را حقِ همۀ انسان ها می داند .

منشوری که می گوید :هیچ سرزمینی اجازه تعرض و غصب سرزمین دیگری را ندارد .

اما آیا غصب همیشه به معنای جنگ و حمله است ؟؟ غصب گاهی به معنای غارت داشته های سرزمینی ست، غارت هر آنچه که موجب آبادانی و پیشرفت آنان خواهد شد .

اینجا در استان پهناور کرمان ، حقوق بشر رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است اینجا حق حیات ، حقآبه و منشأ زندگی چند صد هزار نفر برای توسعۀ مرکز استان و ایجاد فضاهای تفریحی و گردشگری در حال انتقال است ، در حالی که در روستاهایی دور افتادۀ جنوب هنوز مردمانی از ابتدایی ترین امکانات زندگی مانند آب آشامیدنی سالم و لوله کشی ، برق ، راه آسفالت و … محرومند .

کرامتِ انسانی در سایۀ حقوق بشر کرمانی رو به خاموشی می رود .

در منشورِ حقوق بشر کرمانی علاوه بر اینکه صنعت و توسعه به طور مساوی تقسیم نشده است بلکه تنها منبع درآمد نیز سلب خواهد گردید .

زندگی ساکنان جنوب کرمان تنها وابسته به کشاورزی است و سالهاست که با عدالتِ پروردگار و خروشِ دیو رود ( هلیل رود ) امرار معاش کرده اند  و علاوه بر صادرات و تولید محصولات با کیفیتِ کشاورزی در تمام فصول ، عنوان قطب کشاورزی ایران را یدک می کشند اما پس از آغاز طرح انتقال آب و حقابۀ پنج گنج جنوبی ، همین تنها دارایی و سرمایه شان را نیز از دست خواهند داد .

حقوق بشرِ کرمانی، زندگی کرامت و ارزش انسانی هزاران نفر را نادیده گرفته و در آن مطالبۀ حقوق جایگاهی ندارد و تاکنون هیچکس پاسخگوی مطالبات و خواسته های مردم نبوده براستی اینچنین حقوق بشری تا چه زمان ادامه خواهد داشت؟؟

به امید روزی که حقوق بشر به صورت واقعی در سرتا سر جهان و به طور یکسان برگزار گردد .

به قلم: ایل میرا
برگرفته از نشریه گلدشت