تا قبل از رسیدن فرزندتان به نوجوانی، شما باید بذر ارتباط را کاشته و نظارت مستقیم و منعطفانه داشته باشید، اما خصوصیات رفتاری نوجوان، محصول ارتباطیست که در گذشته با او بر قرار کردید.

یا با ارتباط خوبی که از گذشته با او داشته اید، محصول مرغوبی به بار آورده اید و یا…شما با یک محصول رسیده سروکار دارید! کاری زیادی برای یک میوه رسیده نامرغوب نمی توان کرد ! در هر دو صورت زمان نظارت و اِعمال نظر مستقیم و محسوس گذشته است.

به حریم شخصی نوجوان نمیتوانید وارد شوید، مگر اینکه کلید ورود را در کودکیِ او و با روابط حسنه ای که با هم داشته اید، از او گرفته باشید!وقتی کودکتان در آغوشتان است، همه دنیای او در دستان شماست و همه دنیای او شما هستید، پس تا وقتی او تمایل دارد،اجازه دهید در آغوشتان بماند و هرگز نگویید، بسه دیگه، برو کار دارم ( هرگز او را پس نزنید). گرانبهاترین گردنبندی که تا به حال گردن کرده اید، « دستان حلقه شده» فرزندتان است.

«خود رای» شدن نوجوانان نتیجه رفتارهای متضاد والدین والدین در تربیت نوجوانشان یک صدا نیستند. یعنی رفتار پدر و مادر با نوجوانشان شبیه هم نیست. در این خانواده ها نوجوان راه خودش را مرود و پدر و مادر هم به فکر مشکلات خودشان هستند.در این حالت والدین و فرزندان فقط یک «هم خانه بودن» را در کنار یکدیگر تجربه می کنند. در این خانواده ها به جای این که والدین در رفتار با نوجوانشان وحدت رویه داشته باشند، خود نوجوان موضوع اختلاف می شود.

مثلا مادر می گوید فرزندش اصلا این کار را انجام ندهد و پدر اصرار می کند که نوجوان حتما باید این کار را انجام دهد و نوجوان هم کاری را که دوست دارد، انجام می دهد. این موارد دست به دست هم می دهد تا نوجوان احساس آرامش نکند و به دوستان نامناسب پناه ببرد. اگر در یک خانواده بین اعضای خانواده، احترام متقابل برقرار باشد، نوجوان کمترین خطر را احساس می کند و در نتیجه رفتارهای پر خطر او هم به کمترین میزان ممکن کاهش می یابد.

نجمه سالارکریمی

مدرس دانشگاه روانشناس مرکز اورژانس اجتماعی