یادداشتی به شکرانه سفر به کربلا
بسم رب الحسین
۲۰ دی ماه است و یادآور روزهای عملیات بزرگ کربلای ۵ و من در مسیر نجف به کربلای حسین “علیه السلام ” ؛ مسیری که حافظه تاریخی اش پر از عشق و حماسه و حادثه است ، با کاروانی از دل های عاشق و ملتمس دعا به وسعت آفاق و انفس سیر می کنم .
اما بیشتر از همه در این سفر زیارتی آرام و با معنویت و قدم گذاشتن در این وادی ، خویش را مدیون شهدا می دانم و سعی می کنم نائب الزیاره آن انفاس قدسیه باشم .
مگر می شود در این جادهی جاودانه تاریخ جاری شد و بی اذن و بدون حضور شهدا به اقیانوس امام حسین
“علیه السلام” رسید ؟!
مگر ممکن است در عبور از معبر عابرین اربعین عمود ها را یکی یکی شماره کرد و خود را در محضر شهدا نیافت ؟!
باور کنید شهدا دست ما را گرفته و در این مسیر عاشقی مشق عشق می آموزند و زیر باران رحمت الهی تطهیر کرده و قدم قدم تا فناء فی الله پیش می برند ، شهدا خضر راه مان شده اند تا راه را گم نکنیم ، که طریق الحسین”ع” ؛ طریق نجات است و صراط مستقیم .
من در این مسیر عاشقی به لطف شهدا حالی پیدا کرده ام که مدیون شهدایم ، من در این طریق الی الله عجیب با شهدا و به یاد دوستان شهیدم جان گرفته ام ، و می دانم آنها به من اذن داده اند و عمود به عمود ، حضورم را ثبت و امضا می کنند ، من امروز به شهدای عزیز و رفقای شهیدم متوسل شده ام ؛ شهید سلیمانی، ابومهدی المهندس ، میرحسینی ها ، حاج محب ، بینا ، طیاری ، شیخ ، عظیمی ، بیگ زاده ،بویر ، خزایی ، ناصری ، قنبرزاده ، عباسپورها ، امیری ، پروانه ، قلندر نژاد، امیرشجاعی ، احمد کردستانی ، مشایخی ، نوروزی ، رئیسی ، محمدی ، جوهری ، سارانی ، کامرانی ، تاشکپور ، کمالی ، راستگو و… و آنها لحظه به لحظه مرا به مرکز مغناطیس عاشقی ، یعنی بین الحرمین نزدیک و نزدیک تر می کنند و من در روضه رضوان بین الحرمین به یاد عاشقان حسین بن علی “علیهما السلام” گرد شمع شهدا طواف و هروله خواهم کرد و دعا می کنم تا خدا به حق شهدای کربلا دستم را از دامان شهدا جدا نکند .
…و دعا می کنم تا جهان به ظهور حجت خدا جان گیرد و بساط ظلم و فساد برچیده شود و چشم ها به ظهور موعود و رجعت شهدا و انبیاء و صلحا روشن شود .
کربلای معلی
سهشنبه ۲۰ دی ماه ۱۴۰۱
محمود کردستانی
جهت ورود به کانال خبری کنارصندل در ایتا بر روی تصویر کلیک کنید