سرمقاله روزنامه واقعه
دی‌ماه ۱۴۰۳
اوایل انقلاب در امتداد یک ماموریت شش ماهه، باید هر هفته دوبار به جیرفت، از آنجا به بلوک و سپس به گلاشگرد می رفتم. روزهای خوبی که هرگز از یادم نمی رود.

سر پل می ایستادیم، مینی بوسی قدیمی را سوار می شدیم و در جاده خاکی جیرفت، حسین آباد، بلوک روان می شدیم. در میانه راه بسیاری از مسافران سوار و پیاده می شدند و جایشان را به دیگری می دادند. در این رهگذار نکته جالب برای من این بود که مردهای مسافر که اغلب کشاورزان زحمتکش منطقه بودند، بدون استثنا، جای خود را به زنان می دادند و خود، ایستاده در راهروی محقر مینی بوس و با لنگ های رنگارنگی که دستار کرده بودند سر بر سقف کوتاه خودرو می ساییدند و طی مسیر می کردند.

یک احترام و تکریم ذاتی که مشابه آن را هرگز در اتوبوس های خطی کرمان ندیده بودم. ارج نهادن به بانوان، در منطقه ای که مردانی خشن تر از طبیعت زمخت و لوار داغ جنوب داشتند.

باری… انتخاب یک بانوی فرماندار برای این سرزمین کهن، با قدمت هفت هزار ساله توسط استاندار کرمان، پیام های خوبی داشت که تحقیقا در آینده تاثیرات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی آن را با تمام وجود حس خواهیم کرد. هرچند که آقای استاندار بر صلاحیت قابل تامل بانوان تاکید داشت، اما بسیاری از فرهیختگان دیار باستانی آرتا و قامت افراشتگان زیگورات، اعتقاد داشتند که جیرفت نیاز به یک تلطیف اجتماعی موثر دارد تا بتواند نگاه عامه مبنی بر خلق و خوی تحکمی این مردم سلحشور را تعدیل کند.

بدون شک انتخاب تاریخی دکتر طالبی می تواند ویژگی های خاص جیرفت را بیش از پیش به منصه ظهور برساند. خصوصا که سرکار خانم بیگ زاده به عنوان یک جنوبی اصیل و یک وزارت کشوری با سابقه و دارای رزومه درخشان در دوره بخشداری و معاونت فرماندار، به شدت مورد احترام قاطبه مردم خوب جیرفت است.