معادن خاموش، جوانان بیکار؛وقت بیدار کردن جنوب کرمان است
جنوب کرمان سال‌ها با کشاورزی شناخته شده است، اما زیر همین خاک حاصلخیز، گنجینه‌ای خاموش و بی‌صدا نهفته است، معادنی که می‌توانند چهره این سرزمین را تغییر دهند.
این منطقه تنها «قطب کشاورزی» نیست، اگر اراده‌ای در میان باشد، می‌تواند به بهشت معادن نیز بدل شود، پهنه‌های بکر معدنی در جنوب کرمان، هنوز آنگونه که باید فعال نشده‌اند.
در حالی که توسعه صنعتی بر پایه معدن می‌تواند راه‌حل بسیاری از مشکلات اقتصادی منطقه باشد از بیکاری گسترده تا مهاجرت نیروهای جوان و متخصص.
امروز در برخی نقاط جنوب استان، معادن یا در حالت رکود قرار دارند یا بدون بهره‌برداری رها شده‌اند، این در حالی است که فعالسازی هدفمند این ذخایر می‌تواند جهشی اساسی در اقتصاد منطقه ایجاد کند، معادن اگر فعال شوند، نه تنها هزاران فرصت شغلی مستقیم به همراه دارند، بلکه زنجیره‌ای از مشاغل غیرمستقیم از جمله حمل‌ونقل و صنایع پایین دستی گرفته تا گردش نقدینگی در بازارهای محلی را ایجاد می‌کنند.
حتی کشاورزان نیز از این جریان منتفع خواهند شد، زیرساخت‌هایی که برای معدن فراهم می‌شود، راه‌هایی که ساخته می‌شود، برق و خدماتی که گسترش می‌یابد، می‌تواند زندگی و تولید را در روستاها آسانتر کند.
کشاورزی و معدن در این منطقه رقیب نیستند؛ مکمل‌اند. اگر درست مدیریت شوند، یکی می‌تواند پشتیبان دیگری باشد.
اما یک نکته اساسی نباید فراموش شود این است که مردم وقتی از فعال شدن معادن استقبال می‌کنند که احساس کنند در این توسعه سهم دارند.
اگر معدن داران تنها با هدف استخراج و سود وارد میدان شوند و از کنار روستاها و شهرهای محروم عبور کنند، چیزی جز بی‌اعتمادی و شکاف اجتماعی بر جای نخواهد ماند.
فعالسازی معادن باید با نقش‌آفرینی اجتماعی همراه باشد؛ ساخت مدرسه، تقویت زیرساخت‌های درمانی، اشتغال نیروهای بومی، کمک به توسعه فرهنگی و عمرانی، نه لطف، بلکه بخشی از وظایف معدن‌داران است.
معدن باید به معنای شراکت باشد، وقتی مردم ببینند که سود معدن فقط به دوردست نمی‌رود، بلکه در زندگی روزمره آن‌ها اثر می‌گذارد، آنگاه معادن نه تهدید بلکه امید خواهند بود.
جنوب کرمان سرزمین طلای خاکی و قلب‌های خسته، می‌تواند برخیزد اگر نگاه‌ها از سطح زمین فراتر برود و اگر معدن، نه فقط منبع ثروت، بلکه فرصت همراهی با مردم تلقی شود.
