امید بلوچ جعفری قاضی جیرفتی نوشت‌:

به توکل نام اعظمت
طی ایام اخیر در فضای رسانه ای کشور ویدئویی منتشر شده که دارای بازتاب های متعددی در فضای داخل و خارج از کشور شده است. که مطابق با فیلم موجود فردی با پاشیدن سطل ماست به سر سه خانم بی حجاب و کم حجاب به نحوه پوشش نامبردگان معترض می باشد. که در مطلب حاضر تلاش شده است به میزان اندکی با تکیه بر قوانین جاری کشور تحلیل حقوقی مختصر از رفتار انجام شده و ماهیت حقوقی امر به معروف و نهی از منکر ارائه گردد:
امر به معروف و نهی از منکر؛ دو فریضه مهم از جمله فروعات ده گانه دین مبین اسلام تلقی می گردد که به نحو موکد مورد سفارش قرار گرفته است، لکن در جریان این سفارش و طی سال‌های اخیر به دنبال رشد و افزایش چشمگیر اختلافات سیاسی و مذهبی و ایجاد فضای رقابتی و دو قطبی میان قشر مذهبیون و نیمه مذهبی با دیدگاه لائیک این امر موجب بروز تنش و گاها رخدادهای امنیتی در سطح جامعه گردیده است؛ که صرف نظر از ریشه و مبنای اخلاقی و دینی این دو فریضه، استنباط سلیقه ای اشخاص از مقررات مدنی و جزایی و گاها محق دانستن خود توسط برخی افراد متشرع در جریان امر به معروف و نهی از منکر، بدون در نظر داشتن چارچوب قوانین اجرایی کشور زمینه ساز شکل گیری پیامد های منفی و اغلب اسلام هراسی گردیده است.

که به دنبال چالش های متعدد امنیتی پس از انقلاب و به منظور جلوگیری از برداشت های ناصواب و زدودن کج فهمی از مقررات شرعی برای اجرای این فرائض، پس از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی مقنن در تاریخ ۱۳۹۴/۱/۲۳ برای اولین بار برای نهادینه کردن این دو فریضه به نحو مطلوب اقدام به تصویب قانون آمران به معروف و ناهیان از منکر در قالب ۲۴ ماده نمود، که از مهم ترین این مواد می توان به مواد ۴ و ۵ این قانون اشاره کرد که در ماده ۴ قانون مذکور مقنن بیان می نماید:
مراتب امر به معروف و نهی از منکر قلبی، زبانی، نوشتاری و عملی است که مراتب زبانی و نوشتاری آن وظیفه آحاد مردم و دولت است و مرتبه عملی آن در حدودی که قانون مقرر نموده تنها وظیفه دولت است.
و ماده ۵ این قانون نیز بیان می دارد:
در اجرای امر به معروف و نهی از منکر نمی توان متعرض حیثیت، جان، مال، مسکن، شغل و حریم خصوصی و حقوق اشخاص گردید.

در نتیجه مطابق با مواد قانونی فوق الذکر بعنوان آخرین اراده قانون گذاری ایران، ضمن اینکه عموم افراد ایرانی از حق امر به معروف و نهی از منکر برخوردار می باشند، لکن این حق جدا از شیوه اعمال آن به نحو عملی و حاکمیتی تلقی شده و مطابق با قیود وارده منحصرا به شیوه زبانی و یا نوشتاری می‌باشد. و انجام رفتار های منزجرانه به شکل پاشیدن ماست، زدن سیلی و لگد زدن به دختر مردم یا اموال او ( صرف نظر از اینکه بی حجابی وفق تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات رفتاری مجرمانه و قابل پیگرد قانونی می باشد ) نه تنها از دیدگاه اسلام امری حرام و بدعت گذاری در دین تلقی گردیده بلکه از دیدگاه مقررات فعلی و جاری کشور امری باطل و به موجب ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، جرم محسوب و مستوجب مجازات از باب توهین به بانوان در مرئی و منظر عام می باشد.
امید بلوچ جعفری ۱۴۰۲/۱/۱۳